Skinfaxi - 01.03.1936, Qupperneq 24

24
SKINFAXI
en að ergja oss sjálf og oft og einatt fá þau til að
orga, að hasta á þau og segja þeim að vera nú kyrr-
um.
Eina ráðið er að fá þeim starf við þeirra hæfi, en
hvert aldursskeið þarfnast ákveðinna hreyfinga og
ákveðinna starfa. Svo er og um oss, sem eldri erum.
Fjölbreytni er æskunni nauðsynleg. Einhliða vinna
er þreytandi og lamandi, einkum fyrir ungt fólk, og
getur hæglega valdið leiðindum og leti, en hana vilj-
um vér alls ekki hafa í verki með oss.
Menn hafa fyrir löngu vitað, að hið vænlegasta
ráð til líkamlegs og andlegs þroska, og að kenna
mönnum að vinna, ekki með hangandi liendi, held-
ur með þrótti, lífsgleði og áhuga, væri að ala æsk-
una upp við fjölbreytta leiki, leikfimi og íþróttir.
Sá starfsáhugi og atorka, sem menn temja sér í
æsku, kemur að góðu haldi siðar i lífinu. „Hvað
ungur nemur, gamall temur.“
Leikirnir veita holla og góða hreyfingu, kenna
mönnum að vinna í félagi og hlýða settum reglum.
Þeir eiga að kenna mönnum að ofmetnast ekki af
unnum sigri, og taka ósigri með þrelci og stillingu.
Fimleikarnir temja líkamann og þroska alhliða,
svo að vér fáum betra vald á öllum vorum hreyf-
ingum og athöfnum.
íþróttirnar vekja áhuga til starfa og kenna mönn-
um að notfæra sér hæfileika sína, auk margra ann-
arra kosta. — Iþróttahreyfingin og áhuginn á leikjum
og fimleikum er ennþá ung hér á landi, og er þekk-
ingu alls fjölda manna og skilningi á þessum efn-
um mjög ábótavant.
Brautryðjendurnir fyrir þessari hreyfingu voru
æskumennirnir sjálfir, sem reyndu að brjótast úr
kútnum, en þó að vísu studdir af ýmsum ágætum
eldri mönnum, sem skildu, að hér var komið gott
málefni á dagskrá, sem bæri að styðja.