Skinfaxi - 01.03.1936, Síða 51

SIÍINFAXI
51
jöfnum félagsskap. Og þegar lokin koma, þá er ekki
víst, hvað liálfþroskaður unglingurinn ber lielzt úr
býtum. Ef til vill hefir hann numið margt gott, þroskazt
við mótlæti og lært af því, sem hann hefir séð. En ef
til vill er það þveröfugt. Hann hefir þá ekki verið mað-
ur til að mæta freistingunum, en fallið fyrir þeim.
Þannig verður þá ef til vill unglingurinn spilltur, eftir
nokkurra vikna dvöl í kaupstað. Eg er ekki að halda
þvi fram, að ekki sé einnig hægt að verða fyrir slæmum
áhrifum i sveitinni. En við hin snöggu umskipti úr
kyrrlátri sveitinni í iðandi borgina hrífst unglingurinn
úr sínum saklausa og kyrrláta æfintýraheimi, út í hring-
iðu og straum lífsins.
En þá væri nú ef til vill hægt að segja við ungling-
inn, áður en hann fer að heiman: „Láttu ekki spilla
þér neitt né leiða þig út í slæman félagsskap.“ Já, það
er hægt að segja allt. En það er ekki jafn hægt að
breyta eftir öllu. Og loforðum unglinga er valt að
treysa i þessum efnum. Og eg held, að unglingar ættu
ekki að vera að skuldbinda sig mikið né lofa miklu.
Heldur að einsetja sér, að verða heiðarlegur og grand-
var maður. Sá, sem getur ekki haldið loforð við sjálfan
sig, getur það ekki heldur, þó að hann lofi skriflega og
undir vitni. (
Auður æskunnar er ekki mikill, nú sem stendur. Og
það litur ekki út fyrir annað, en að hinir eldri og reynd-
ari menn ætli að skila hinni ungu og upprennandi
æsku landinu þannig, að það verði þeim lengi til
skammar. Um það getur þó margt breytzt frá þvi, sem
nú er. Ef til vill batnar — ef til vill verða enn þá stigin
nokkur spor neðar. Og hvað verður þá? Þvi get eg ekki
svarað. Ef til vill gera aðrir það. Og það svar væri
sannarlega fróðlegt að heyra.
En hvað er það í raun og veru, sem bíður æskumanns-
ins á næstu árum? Eg er alls elcki maður til að skýra
frá því, svo að viðunandi sé. En ef ekkert breytist til
4*