Skinfaxi - 01.03.1936, Qupperneq 38

38
SKINFAXI
um. Um þau og þær átti íslenzka æskan að fylkja sér,
án tillits til mismunandi skoðana og flokkaskiptingar
um úrlausn þjóðfélagsmálanna.
Það var byrjað rétt. Byrjað að rækta þann stofn, sem
hin styrku tré skyldu vaxa upp af. Æskuna, sem á sín-
um tíma á að taka við riki og völdum.
Eg hefi lauslega drepið á tilgang ungmennafélag-
anna. Þau mál, sem sérstaklega voru, í upphafi, ofin
inn i stefnuskrá þeirra, voru aðallega tvö. Annað efnis-
legt og jafnt fallið til að sameina hendur sem huga;
það var ræktunarmálið. Klæða landið sinum
forna búningi, skóginum, og breyta órækt í ræktað
land. Þvi fyrtalda hefir, því miður, litið miðað, þótt til
séu þeir blettir, sem hendi á þetta starf. En langt er
eftir að marki.
Túnræktinni hefir aftur á móti mikið miðað, þótt vit-
anlegt sé, að ekki sé nema að litlu leyti fyrir áhrif
ungmennafélaga. Þar hafa eiginhagsmunir almennings
rekið fast á eftir, og áhugi hans virðist nú tryggður
])vi máli, svo að um það þurfi ekki að örvænta.
Hitt málið er bindindismálið. Fyrir þrjátíu
árum var mjög mikil þörf félagsskapar til mótvægis
gegn vínnautn og áfengisböli. Goodtemplara-reglan
vann mikið fyrir málið, en forráðamönnum ungmenna-
félagshreyfingarinnar var í byrjun ljós nauðsyn þess,
að vinna fyrst æskuna þvi til fylgis. Þessvegna var
hindindismálið slrax stefnumál ungmennafélaganna,
enda vínbindindi undirstaða hvers góðs félagsskapar,
cg þó sérstaklega þar, sem hin öra æska á hlut að máli.
Við bannlögin breyttist áhugi þessara félaga í áhuga-
leysi. Þau töldu, sem von var, málið komið í trygga
liöfn, með slikri löggjöf, sem bannlögin voru, en reynsl-
an varð önnur og litt þjóð vorri til sæmdar.
Lögin voru ])verbrotin og sá þóttist mestur, sem
lengst gat gengið í því, og þar voru jafnt að verki borg-
arar sem löggjafar og löggæzlumenn.