Skinfaxi - 01.03.1936, Blaðsíða 53

SKINFAXI
53
sjálfsagðara, nefnilega nýbýlabyggingunni? Að rækta
tún og matjurtagarða.
Allir vita, að árlega eru fluttar hingað frá útlöndum
kartöflur fyrir hundruð þúsunda krónur. Allir sjá, að
það er mikið fyrir land, sem ekki er ríkara en þetta, að
flylja árlega inn í svona stórum stíl þá vöru, sem lands-
búar geta vel framleitt sjálfir. Þarna er eitt af því, sem
biður æskunnar; það er að vinna að því, að landið verði
sjálfstætt. Og það eru aukin skilyrði til betra lífs, að
lifa sem mest af sínu. Margt af því, sem flutt er inn,
er annað hvort óþarfi, eða þá vörur, sem liægt er að
framleiða bér. Þetta þarf að breytast til batnaðar. Það
duga engin innflutningshöft, nema reynt sé að efla
framleiðslu þeirrar vöru, sem um er að ræða, í landinu
sjálfu.
Eg tel heppilegt, að ungir menn í sveitunum bafi með
sér félagsskap, sem vinni að því, að auka jarðræktina.
Og mér finnst það alveg sjálfsagt, að allir unglingar
eigi matjurtagarða til eigin afnota. Fyrst og fremst eru
kartöflur, gulrófur og kálmeti holl og nauðsynleg fæða
og ætti að notast meira en gert er nú, því að það eru
mörg sveitaheimili, sem varla hafa nógar kartöflur
handa sér, hvað þá meira. Og við sjóinn er framleiðslan
ennþá minni, svo að árlega þarf hinn mikla innflutn-
ing. Þarna þarf aðgerða við, og það sem fyrst. Hér
finnst mér ungmennafélögin eigi að ganga á undan með
góðu eftirdæmi. Kjörorð þeirra er: „íslandi allt“. Hvað
ei það, sem við viljum ekki gera fyrir föðurlandið okk-
ar? Þarna er ný starfsleið, sem þyrfti að ræða meira en
gert hefir verið. Reyndar er tilgangslaust að ræða um
hlutina, ef ekki er breytt eftir því, sem skynsemi manna
býður.
Það má ef til vill segja, að nú sé nokkuð dauft yfir
ungmennafélagsskapnum, að minsta kosti i sveitunum.
Þetta mun fyrst og fremst stafa af því, að einhver tíma-
mót séu að marlca strik í sögu þeirra. Nú á siðustu ár-