Skinfaxi - 01.03.1936, Síða 90

90
SKINFAXI
Kain, hvar bróðir lians væri, og hann svaraði: Á eg að
gæta bróður míns?
Þessi saga er frá merkilegum tímamótum. Hún er
upphaf menningarsögunnar. Það var upphaf menning-
arinnar, að maðurinn heyrði Drottin segja: Blóð bróð-
ur þíns hrópar til mín af jörðunni. Þegar maðurinn
skildi, að hann á að gæta bróður síns, varð menningin
til.
Sagan er gömul, en þeir eru enn þá margir, sem
ganga með Kainsmerki ábyrgðarleysis og kæruleysis
og segja: Á eg að gæta bróður míns? Um félagslegar
meinsemdir segja þeir: Hvað kemur það mér við? Ekki
er þetta mér að kenna. Eltki get eg að því gert. Það
snertir mig ekki. Mér er sama.
Yið bindindismenn sjáum bölvun ofdrykkjunnar
nærri þvi eins vel og Claessen doktor. Upp frá þeirri
þjóðfélagslegu og menningarlegu hörmung heyrum við
orðin: Blóð bróður þíns lirópar til mín af jörðunni.
Við viljum útrýma úr þjóðlífi okkar því, sem við sjá-
um, að veldur ófarnaði og auðnuleysi. Við vitum vilja
okkar og viljum stórt og vel. Mennirnir með Kains-
merkið slanda á móti. Þeir, sem þykjast ekki eiga að
hera ábyrgð á öðrum, — þeir, sem trúa á falsgyllingu
„hóf drykkj unnar“.
Það er ömurlegt að vita ekki vilja sinn i stórum mál-
um. Hitt, að vilja það, sem er illt, er siðleysi og grimmd.
Að vilja stórt og vel er samboðið ungum mönnum,
vöskum og batnandi. Það eina, sem getur útrýmt
drykkjusiðum og drykkjutízku er bindindi. Án þess að
útrýma drykkjutízku er ekki hægt að útrýma drykkju-
böli. Því er það, að þjóðhollur maður, sem þekkir vitj-
unartima sinn, — sem skilur köllun sína og umhverfi,
bragðar aldrei áfengi. Góður íslendingur er bindindis-
maður.
Þetta er skoðun mín í áfengismálum.
Dr. Gunnlaugur kallar þetta að sjálfsögðu öfgar. Slikt