Skinfaxi - 01.04.1944, Blaðsíða 64

64
SKINFAXI
Til fróðleiks læt ég hér birtast árangra 4 þekktra þrí-
stökkvara.
N öfn Fyrsta stökkið Annuð stökkið Þ ri ðj a sfcökkið Heildar- lengdin Me-ta leugH í
Nambn (Jap.i fi 40 4.70 4 82 15 72 Fyrsta st.
Winter (Ást ) 6.11 5.0!) 4.32 15.52 —
Brunelto ít) fi. 17 3 23 fi 02 15.42 —
Aliearne Ba 6.10 3.50 . 5.90 15.. 0 —
Svíar eru Japönum sammála í því aS fyrsta stökkið sé
langt, annað stutt, en hið þriðja svo langt sem unnt er.
Amerískir þjálfarar mæla með því að byrjendum sé kennt
að hafa hlutföllin 10 fet — 7 fet — 10 fet. (1. st. um 3.04 m
— 2. st. um 2.12 m — 3. st. um 3.04 m).
Öllum heimildarritum mínum ber saman um það, að fyrsta
stökkiS megi ekki vera of langt, og er því lýkur eigi bolur
stökkvarans -- þungamiðjan — að vera yfir fætinum sem
snertir völlinn. Annað stökkið eigi ekki að vera tröllslegt
skref, heldur vel fitfært stökk. Seinasta stökkið eigi að vera
framkvæmt með setaðferð langstökksins. Hnén vel dregin
upp og armar leygðir upp og fram þar til hæsta punkti svif-
brautarinnar er náð, og fætur teygjast fram, falli annar niður
og aftur, til þess að vera viðbúnir að hnykkia bolnum við
lendingu fótanna fram yfir þá með framsveiflu. Svifsskrefs
aðferð langstökksins er ekki heppiiegt að nota.
Nú skal farið nánar út i einstök atriði þessarar íjjróltar.
Atrennan:
Atrennunni er liagað lil eins og í atrennunni í langstökki.
Atrennan er æfð sér og lögð áherzla á að auka hraðann i
hverju skrefi, sem ber stökkvarann nær uppstökksstaðnum.
U ppstökkið:
Stokkið er upp af stökkfætinum. Hællinn nemur fyrst við
jörðu og stökkvarinn veltur af liæl uin táberg upp á framan-
vert táberg og tær. Þegar fráspyrnan hefst er hné stökkfótar
bogið og líkamsþunginn — þungamiðjan — lóðrétt yfir undir-
Stöðufletinum (tábergi og tám). Gerum ráð fyrir að stokkið
sé upp af vinstri fæti. Örmum er sveifiað upp og fram, til