Skinfaxi - 01.04.1944, Blaðsíða 33

SKINFAXI
33
sania. — Við þurfum að læra af hjúunum, sem í tug-
þúsundatali liafa fórnað sér fyrir lieill og heiðri þús-
unda heimila i þessu landi og þannig lagt sinn skerf, til
þess að bera uppi sjálfstæði þjóðarinnar.
Við þurfum að muna, hvað til okkar friðar heyrir
í ár. Við þurfum að finna og viðurkenna, að persónu-
legt sjálfstæði, andlegt og efnalegt, er meira virði en
það stjórnarfarslega, þó dýx-mætt sé, þvi „sá er sæll,
er sjálfur of á lof og vit meðan lifir.“
Við í hönd farandi atkvæðagreiðslu um fulla endur-
heimt sjálfstæðishnossins verður þjóðin að sýna heim-
inum, að hún standi sem einn maður með einum vilja
Hvaða íslendingur gæti skorizt þar úr leik?
Við lítum nú til baka yfir þúsund ár og dáum þar
margar frelsislieljur, er hátt gnæfa á söguhimninum.
Að þúsund árum liðnum verður litið um öxl til þessa
árs. Nú er okkur ölíum í sjálfsvald sett, að gæta góðs
orðstírs.
„Vormenn lands vaki,
vigslu guðs taki.
Braut er að baki,
Bifröst þeir aki.
Heill Óðins örfum,
í þeirra störfum
ein sé ás-kenning:
íslenzk þjóðmenning.“
Ef einlægni, ást og fórn, einkenna öll störf okkar allra,
þá viljum við, vinnum við og verðum við: íslandi allt.
3