Skinfaxi - 01.04.1944, Blaðsíða 19

SKINFAXI
19
Islendingar hafa varðveitt minningu margra dáð-
ríkra ])egna sinna, þó að fleiri hafi horfið í gleymsku-
djúp timans. En hjartast er þó yfir minningu þeirra
manna, sem barizt hafa
fyrír frelsi og sjálfstæði
íslands, og það er ekki
liklegt, að tilfinningar
þjóðarinnar til þessara
manna eigi eftir að breyt-
ast, svo langt sem tíminn
nær fram.
Islendingar liafa nú lif-
að sem undirokuð þjóð i
hart nær 7 aldir. Hörm-
ungar þær, sem þjóðin
hefir orðið að þola af
þeim, sem þjáðu hana, er
öllum bezt að sé sem fyrst
grafnar og gleymdar, að
SigurSur Brynjólfsson. minnsta kosti að vissu
marki, en til þess að það
megi verða, verður liún að öðlast frelsi sitt að fullu.
Sá, sem hlekki ber, gleymir þvi tæpast, hver lagði þá á
liann.
Þvi miður eru ennþá til íslendingar, sem að manni
skilst einna lielzt kurteisinnar vegna telja aðskilnað
íslands og Danmerkur ekki tímabæran eins og nú
standa sakir. Þessir menn eru bjartsýnir á stjórnmála-
legt réttlæti eftirstríðssamninganna, og skal það ekki
lastað; en ég held, að svolítil tortryggni og varúð í ekki
minna máli en þar, sem um frelsi landsins er að ræða,
gætu hvorki Danir né aðrar þjóðir, sem nú berjast fyrir
frelsi sínu, talið þeim til lítilmennsku eða ódrengskap-
ar. Þessi hópur er fámennur — svo fámennur, að það
er ekki einu sinni hægt að tala um minnihluta í sam-
bandi við hann. En í honum eru því miður menn, sem
2*