Skinfaxi - 01.04.1944, Blaðsíða 40

40
SKINFAXI
Guðmundur Ingi Kristjánsson:
S tú í k a.
I.
Ég les hennar augu lwern einasta dag
og æskunnar skýrslu þar fagna.
Þar greini ég hjartans og hugarins brag
og helzt, þegar varirnar þagna.
Þar streymir í geislum hið lifandi lag
og lind liinna reikulu sagna.
Þótt óvíst sé margt, sem í auganu býr,
og efinn í feimnina grefur,
er trúnaður svipstundar heiður og hlýr,
sem hiklausa tillitið gefur.
Þar kgnnir sig þráin, sem kemur og flýr,
en konan í blámanum sefur.
II.
í morgunsins rökkri hún fram hjá mér fer
með flöktandi, bylgjaða loklm,
og heimaofni tvistkjóllinn aðskorinn er
við íslenzka, fölgráa sokka.
En fas hennar alll og hvert fat, sem hún bcr,
á frjálsan og laðandi þokka.
Við lwersdagsins líf er hún létt yfir bráir,
og leikur og alúð í svörum.
Sem sólskin er röddin, en hláturinn hár
er helgaður órórri kjörum.
Þar lyfta sér hugarins hálftömdu þrár,
svo heitar, — en lausar í förum.