Skinfaxi - 01.04.1944, Síða 22

22
SKINFAXI
þeir geti ei sjálfir lagt neitt til mála. Það sé því ó-
drengilegt samúðarleysi við sambandsþjóðina, að skilja
við hana í þyngstu raun hennar.
En eru þeir að nokkru bættari, þótt við bíðum með
að Iieimta rélt okkar? Er ekki varhugavert á slíkum
timum sem þessum að bíða og liika, þegar að liika gæti
verið það sama og tapa?
Hitt er rétt og satt, að á annan liátt og undir skemmti-
legri kringumstæðum munu flesir liafa hugsað sér
þessa mikiu slund íslenzku þjóðarinnar. Og það þarf
bjarsýni og þor til þess að stíga slíkt spor ó tímum,
er réltur hinna fáu og almenn mannréttindi eru að
vellugi virt. Sýnum, að við höfum þessa bjartsýni, þrelc
og næga trú á framtíðina og tilverurétt þjóðar okkar.
Minnumst þess, að með því að stofna lýðveldi á íslandi
einmitt nú, lyftum við fána lýðræðis og mannréttinda
hótt og hikum ei við að fylgja fram rétti smáþjóðar,
sem þúsund ára barátla hefir helgað, þótt blóðug böð-
ulshendi sé reidd að réttlætinu í heiminum. Með því
lýsum við yfir fyrir alheimi fylgi okkar við réttmæt-
an málstað hinna undirokuðu smáþjóða og þá fyrst og
fremst frændþjóðanna á Norðurlöndum. Máske er
þeiin það ekki einskis virði? Við sjáum, bve bin þyngsta
raun sameinar þær í einni trú, í einn voldugan vilja,
brennandi, eldheita ættjarðarást, sem liin grimmasta
harðstjórn fær ei brolið né bugað. Við skulum læra
af þessum þjóðum, þótl ei séum í slíkum nauðum sem
þær, heldur frjálsir. Sameinumst um þetta helgasta
mál okkar í einlægri ættjarðarást. Sameinumst á kom-
andi vori við kjörborðið í einn vilja og trauslri trú á
framlíðina. Ef við gerum það, ]iá mun enginn vera
hikandi, heldur vita, bvað honum ber að gera. Þá
murnun við geta haldið hin miklu tímamót bátíðleg,
með þeirri ábyrgðartilfinningu, alvöru og einlægni, er
hæfir slíkri stund. En jafnframt með djúpum skilningi
og hluttekningu í kjörum frændþjóðanna. Sýnum, að