Skinfaxi - 01.04.1944, Blaðsíða 67

SKI11FAXI
67
sett i staðinn og innbyrðis fjarlægð þeirra: 7V> : 514 : 7%.
Sama æfing og áður. 10 umferðir.
Merkin skýrð upp og nú í þriðju æfingunni á iðkandinn að'
reyna „þrístökk“ án atrennu. Stekkur á fyrsta strikið á.vinstra
fót, af honum á næsta strik á hægra fót og af honum á fjar-
lægasta strikið á báða. 10 umferðir. Mörgum iðkanda verð-
ur það á, að fara undir eins hæði í jafnfætis-þrístökkinu og
þríslökkinu án atrennu, að fara að keppast við sjálfan sig
eða félaga sína, en slíka heimsku skal varast. Kep])nisþrána
skal varast. Halda henni í skefjum og veita henni ekki útrás
fyrr en íþróttin er orðin töm og ])á samt halda í við Iiana.
Óðagot i það að mæla og keppa skapar fljótlega kyrrstöðu
og þreytu og að lokum leiða á íþróttinni. Þjálfaðu likama
þinn og sál, til þess að skynja íþróttina, þá verður hún þér
til ánægju.
I áframhaldi af hinum þremur hyrjunaræfingum kemur
æfing, sem má segja, að sé æfing, sem oftast er gripið til,
bæði til þess að viðhalda þjálfun og koma sér í þjálfun. Fjög-
ur strik mörkuð í völlinn, sem fyrr með innhirðis fjarlægð-
unum: 10:7:10.
Fyrst er atrennan nokkur gönguskref. Því næst 3—5 hlaupa-
skref. (Alltaf byrjað að stíga stökkfætinum fram). Þá hlaupið
að úr 7—9 skrefa fjarlægð i rólegum hlaupaskrefum.
Þegar að atrennan er komin í reiprennandi samhengi við
uppstökkið og iðkandinn er búinn að ná jafnt vaxandi hraða
í atrennuna, er fjarlægðin milli strikana aukin i lilutfallinu:
10:7:10 eða annað stökkið % af því fyrsta og liið siðasta jafnt
hinu fyrsta eða lengra.
Þegar að heildarlengdin er orðin það mikil að iðkandinn á
erfilt með að hitta strikin eða að ná hinni tilætluðu stökk-
lengd, þá er rétt að reyna, hversu honum fellur að millibil
strikanna séu í hlutfallinu: 19:14:21. — T. d.:
1) 12.50 m. þrístökk. Milli strikana eftir hlutfallinu:
10:7:10, 1514:10y2:15% fet eða 4.63:3.24:4.03, en eftir hinu:
4.40:3.24:4.86,
2) isl. met 14.00 m. Eftir fyrra hlutfallinu 5.20:3.60:5.20
og hinu síðara: 4.93:3.60:5.47: Með ])ví að breyta hlutföll-
unum ætti iðkandinn eða þjálfari hans að uppgötva, hvaða
stökkhlutfall hæfir honum bezt.
Fvrir utan uppbyggingu einstakra atriða i iþróltinni, þá
•skal ávallt vera lögð aðaláherzlan á að iðkandinn bæði á
æfingu og í keppni fvlgi nákvæmlega hlutföllum þeim í
stökkum, sem honum hefur fallið bezt.
5‘