Skinfaxi - 01.04.1945, Blaðsíða 28

28
SKINFAXI
að hinir góðu eiginleikar, drenglyndi og ættjarðarást,
eiga sér ekki nógu djúpar rætur í hug og sál þjóðar-
innar, og sér í lagi hinnar yngri kynslóðar. Yirðist
ýmis miður góð áhrif, sem hér skulu ekkf nefnd, vera
að ná tökum og slíta æskuna úr tengslum við þann
jarðveg, sem liún er vaxin úr, svo hún gleymir þeirri
skuld, sem lienni her að gjalda fortíðinni og misþyrm-
ir jafnvel sínu eigin móðurmáli. Hvort munu nú
gleymd orð Ivolskeggs: „Ilvorki mun eg á þessu níð-
ast né öðru því, sem mér er tit trúað.“--
í stað þess að hagnýta sér aukin kynni við stór-
þjóðir til aukins vaxtar, og þroska þannig hið þjóð-
lega og sígilda, lætur þjóðin erlendj áhrif streyma yfir
sig, án gagnrýni, lætur herast með straumnum, án
umhugsunar, og skeytir hvorki um skömm né heiður.
Þetta eru stór orð, en þvi miður allt of sönn. Hið
innlenda er nú orðið í augum margra einskis virði
samanborið við erlent og þó einkum ameriskt. í vímu
velgengninnnar kunnum við ekki, eða gælum þess að
minnsta kosti ekki, að velja og hafna, en gerum okk-
ur oft á tíðum hlægileg með heimskulegri löngun i
að líkjast stórþjóð. Um þetta getur engum hlandazt
lnigur, sem virðir fyrir sér lifið í hæjum og kaup-
stöðum landsins, og sér í lagi í höfuðstaðnum.
En hér fer sem i mörgu öðru, að ekki tjáir að dæma,
enda engan sérstakan að ásaka, heldur finna ráð til
úrhóta, áður en um seinan er, og við höfum glatað
öllum þjóðarmetnaði.------
Mig langar til að minnast á eitt atvik úr líl'i ann-
arrar þjóðar undir svipuðum kringumstæðum, og
hvernig liún hrást við.
Eins og öllum er kunnugt liernámu Þjóðverjar Dan-
inörku hinn örlagarika dag 9. apríl 1940 eftir stulta
en djarflega vörn danska hersins. Án efa vildu Danir
halda uppi vopnaðri vörn lengur, en afleiðing þess
hefði aðeins orðið sú, að borgir þeirra og mannvirki