Skinfaxi - 01.04.1945, Qupperneq 31

SKINFAXJ
31
Fyrir sleitulausa l»tM';ir!u horfinnn kynslóða um alda-
raðir liefur okkur hlotnazt sú mikla hamingja og
heiður að vera komin í tölu liinria lýðfrjálsu þjóða.
Á ægilegum styrjaldartímum skín liamingjusól is-
lenzku þjóðarinnar i heiði, er hún endurheimtir full-
komið Jrelsi. Því getum við borið höfuðið liátt. En á
herðum okkar hvílir einnig nrikil áhvrgð — ábvrgðin
á lrinu fengna frelsi. Mununr, að það tók þjóðina sjö
aldir að endurheinrta það, senr ein kynslóð á Sturl-
ungaöld glataði. Það er liægara að lralda undán brekk-
unni en að klífa tindinn. Og rrrikil er okkar skönrnr,
ef við níðunrst á því, senr okkur er tiltrúað.
Hér virðist vera verkefni fyrir ungmenna- og æsku-
lýðsfélög landsins. Kjörorð ungmennafélaganna er:
íslandi allt! og þvi her þeim að vinna í anda ættjarð-
arástar og sanns drenglyndis. Ungmennafélögin voru
stofnuð af innri þörf æskunnar, til þess að lála til sin
taka i baráttunni fyrir frelsi fósturjarðarinnar. Þess
vegna liafa þau löngum fundið hljómgrunn í hugum
landsmanna.
Nú liefst nýtt tímabil i sögu þjóðar okkar og með
því ný barátta, baráttan fyrir tilveru og gengi hins
unga lýðveldis og jafnframt fyrir heiðri þjóðarinn-
ar. Glaiist frelsið eða falli blettur á lýðveldið, er þao
þjóðarsmán.
Hér á Iandi eru nú mjög iðkaðar íþróttir, mörg mót
og kappleikir liáðir og glæsileg afrek unnin. Þessu
ber að fagna að verðleikum. En iþróttirnar eru líka
annað og tneira en keppni um verðlaun og titla. Þær
eru — eða ættu að vera — þroskameðal, leið t.'i sköp-
unar þroskaveru og uppbyggingar trausts þjóðfélags,
þar sem drengskapur og ættjaðarást eru einkunnar-
orðin.
Nú rís íslandsfám vfir ungu lýðveldi í alfrjálsu
landi. Fáninn er lielgasta tákn þjóðarinnar. Með hon-
um vottar hún gleði sina og sorg. Fánar annarra