Skinfaxi - 01.04.1945, Blaðsíða 61

SIvINFAXI
61
framendinn í trogið, og um leið færist stöngin upp og fram á
við með lyftu hægri handar. Vinstri hönd rennur upp sCöng-
ina þangað til hún næsftum því snertir þá hægri og grípur fast
um stöngina, en þá á vinstri fótur að stíga niður til þess að
ljúka atrennunni, og uppstökkið eða lyftan hefst.
Þessi aðferð krefslt nákvæmni og í þjálfun þarf að æfa sam-
runa fellingar stangarendans og uppsveiflu stangarinnar við
þrjú seinustu atrennuskrefin.
I hinni aðferðinni, sem mjög hefur rutt sér til rúms síðari
ár, fer fram felling stangarendans í trogkrikann, uppsveifla
stangar samtimis því, að stökkvarinn hleypur síðasta atrennu-
skrefið.
Þessi aðferð er tengd hinum lága stangarburði. Hægri arm-
ur er bognari og vinstri armur fjær bolnum en í hinni að-
ferðinni, vegna þess, að slöngin er borin lárétt.
í þessari aðferð fer færsla stangarinnar upp og fram fyrir
höfuð stökkvarans með armsveiflu. Iðkandinn þarf að æfa þessa
hreyfingu mjög dyggilega, svo að viðbagðið verði ekki of
siialegt og verði á eftir vinsllra fætinum, en í því, að hann
nemur við jiirð, hefst stökkið. Iðkandinn skyldi leggja aðal-
áherzluna á uppsveiflu upphandleggsins i axlarlið.
I hinni aðferðinni var færsla stangarinnar gerð með arm-
lyftu.
„Af hverju færa grip handanna nær hvort öðru?“ spyrja marg-
ir, því að byrjandanum finnst hann í fyrstu hafa minni stuðn-
5. hynd III. J Ris mjaðmanna og ýtan. K. Ýtu vinstri handar
lokið. L. Ýiiu liægri handar lokið. M. Armsveiflan og fettan.