Skinfaxi - 01.04.1948, Qupperneq 18

18
SKINFAXI
arheiði. Vorið lí)l 1 girtu nngmennafélagarnir land-
spildu þessa og gróðursettu þar trjáplöntur (birki),
sem þeir liöfðu fengið hjá Guðmundi Davíðssyni, er
þá starfaði að skógrœkt fyrir ungmennafélögin og
vleiðbeindi þeim ungmennafélögum, sem þess óskuðu,
- í trjárækt og meðferð trjáplantna. Er þetla fyrsta til-
raun, sem gerð hefur verið til skógræktar á Suðurnesj-
um, svo ég viti. En hún mislieppnaðist. Má vera, að
landið, sem valið var, hafi ekki verið lientugt, en
hitt tel ég eins liklegt, að girðingin liafi ekki verið
fjárheld og sauðfé þvi eytt nýgræðingnum.
Vona ég að nú megi betur takast að koma í fram-
kvæmd skógræktarhugsjónum ungmennafélaganna.
Hefur skilningur manna og þekking á málum þessum
aukizt injög frá því, sem áður var. Nota ég tækifær-
ið til að livetja alla Suðurnesjamenn, yngri sem eldri,
til að iiefjasl nú þegar handa um skógrækt og land-
græðslu á Suðurnesjum til sóma fyrir héraðið og
þjóðina í heild.
Hefur þá að mestu verið skýrt frá starfsemi félags-
ins, sem var mótuð af kjörorðinu „Islandi allt“ og
miðaði að því, að koma góðu til leiðar og gleðja og
þjálfa félagana. Var hún um tilhögun alla — störf
og starfsliætti — liin sama og hjá öðrum ungmenna-
félögum, sem störfuðu á fyrstu árum hreyfingarinnar,
meðan hugsjónin logaði heitast og félagarnir unnu
með eldmóði æskunnar og fórnuðu kröftum sínum
i þágu góðra málefna.
En svo dreifðist hópurinn. Æskan leitaði sér nýrra
verkefna eða var kölluð til annarra stai’fa. En þó
störfuðu áfram um skeið, eftir að félagið sem heild
lagðist niður, tveir sjálfstæðir flokkar, glimuflokkur
og söngflokkur. Og vist er um það, að ungmennafé-
lagarnir frá þeim tíma iriunu geyma minninguna um
margháttað, óeigingjarnt og ánægjulegt samstarf æsk-
uimar i Vogum og á Vatnsleysuströnd.