Skinfaxi - 01.04.1948, Qupperneq 47

SKINFAXI
47
eftir að þvo upp allan leirinn og matarílátin. Vinnu-
dagurinn er því langur hjá þessum stúlkum. Að vísu
er svo ráð fyrir gert, að þær eigi frí um miðjan dag-
inn til þess að dýfa sér í vatnið, en oft er margt á
seyði á kvöldum, og því kjósa þær löngum að sofa
á daginn.
Og hvernig væri liægt að reka þetta sumax-ver, ef
Milt væri hér ekki? Milt er þúsund þjala smiður. Allt
getur Milt. Ef salcrni bilar, er óðara kallað á Milt, ef
leikfang brotnar, hátur gengur úr sér, hryggja sligast,
læsing verður ónýt, dyr og gluggar gisna, verður Milt
karlinn að koma og kippa öllu í lag. Milt kemur liing-
að snemma á vorin og býr allt undir sumarið, og
hann dvelur hér langt fram á liaust og gengur frá
öllu fyrir veturinn. — Eitt sumarið leggjum við nýja
vatnsveitu fyrir allt sumarverið. Annað sumarið breyt-
um við heimahúsinu til muna. Margar rotþrær verð
ég að grafa lijá bjálkahúsunum og langa liolræsa-
skurði. Milt er df dýrmætur maður í þess háttar störf.
Ég hef af margri skóflunni kastað mold og leir hér
við Moreyvatn! Og svo eru það þökin og tjaran. Þegar
gestirnir kvarta um leka,verð ég að fara á kreik með
tjöruna og kústinn. Ég hita tjöruna í steikjandi sól-
arhitanum, klöngrast síðan upp á þökin og bika. Það
er margt handtakið í slíku sumarveri. Á daginn er
jafnan svo heitt, að við vinnum mest í sundskýlunni
einni, nema þegar við förum í föt til að rífa okkur ekki
til skaða á grjóti og trjám. Við liættum vinnu klukk-
an fimm, og þá er hátíð að kasta sér til sunds í vatn-
ið og synda út á flekann tvö hundruð metra undan
landi. Þar flatmögum við svo í sólskininu, stingum
okkur öðru hverju, skríðum upp á flekann á ný. Á
þessu gengur, þar til mál er að húast til kvöldmatar.
En kvöldin á starfsfólkið sjálft, og þá gerast ævin-
týri þess, engu siðri ævintýrum dvalargestanna.
Ég geng niður að vatninu i kvöldkyrrðinni. Mán-