Skinfaxi - 01.04.1948, Síða 48

48
SKINFAXI
ínn er hátt á lofti, fullur og kankvís, og helJir livítri
birtu yfir vatn og skóg. 1 kvöld vil ég aðeins hvilast,
og við Moreyvatn er gott að vera „einn mcð sjálfuin
sér.“ — Ég ýti einum Indiánabátnum á flot, setzt í
liann og legg frá landi. — Indíánabáturinn er annars
-sérstakur þáttur í ævintýri Moreyvatns. Hann er um
átján fela langur og örmjór, og svo léttur, að tveir
menn geta hæglega borið hann. Grindin er úr grönn-
um við og segldúkur strengdur á hana. Róið er einni
ár eða árarblaði og sifellt á sama horð. Er árarblað-
inu snúið dfurlitið í vatninu um leið og ]iað er tekið
tipp úr, svo að báturinn haldi horfinu.
Ég damla drjúgan spöl út á vatnið. Síðan sezt ég
i botninn, halla mér upp að bretti, sem til þess er
gert, og læt reka. Vatnsflöturinn er silfraður af mána-
birtunni, nema þar sem slcógares skaga fram í vatnið,
'þar eru dökkir skuggar. Á hakkanum til vinstri er
•sumarhótelið Eikilundur. Af svölunum er hægt að
stinga sér i vatnið, og enn eru einliverjir að þeim
leik. Vatnið er volgt langt fram eftir nóttu eftir sól-
-arhitann að deginum, og það þykir mikið sport að
synda í tunglsljósinu, og er það kallað að fá sér „tung-
skinsbað“. I Eikilundi hefur góður pianóleikari dvalið
undarífarin kvöld og se.nt Chopinvalsa út yfir vatnið.
Ég vona, að hann lciki líka i kvöld.
Lúðurhljómur berst frá Aloha sumarverinu, nokkr-
ir tónar úr rólegu lagi við alkunnugt kvöklljóð eftir
Longfellow. Klukkan er tíu, allt er þar komið i ró.
Sömu tónar berast frá Lanakila, og síðan frá Aloha
Manor. Um stund cr allt hljótt, en svo tekur píanó-
leikarinn í Eikilundi að leika Chopinvals.
Annar Indíánabátur liður fram hjá mér. í honum
eru piltur og stúlka. Þau kalla glaðlega Aloha, er þau
fara hjá.
„Aloha,“ svara ég á móti, því að það er kveðja
nnga fólksins við Moreyvatn.