Skinfaxi - 01.04.1948, Síða 52

SKINFAXI
52
ÍÞRDTTAÞÁTTUR XIII:
Þolhðaup.
Þjálfun og œfing, til þess aö öðlast liagkvæmt hlaupalag til
þolhlaups, er byggð á meginatriði þolhlaupsins: að spara
orkuna.
Vegna þess er lögð áherzla á mýkt, léttleika, aukið þan-
þol lungna og sterkt Iijarta. Viðbragðið til þollilaups er frjálst.
Þeir, sem kjósa að bregða við til spretts úr lcropstöðu, at-
hugi vegna æfinganna að lesa yfir þau atriði i spretthlaups-
kaflanum, sem varðar viðbragðið og liraðaaukningarskrefin.
Þeir, sem kjósa að bregða við standandi, skulu atliuga fall
bolsins áfram, svo að fætur nái að veita bolnum sem öflug-
astar spyrnur. Hið sama er að segja um hraðaaukningar-
skrefin, hvort sem brugðið er við til spretts krjúpandi eða
standandi.
I. Skrefin, þegar fullum hraða er náð: Hver sá, scm vill
ná góðum árangri eða fá það vald á lilaupinu, að það verði
honum ekki erfiðið eitt, verður að temja sér í æfingunni
hlaupskref, sem hann eyðir i lágmarksorku, og til þessa verð-
ur liann að ieggja áherzlu á vöðvamýkt, léttleika i iiðanda
skrefanna og óþvingaða öndun.
Eftirfarandi atriði skulu liöfð i huga við æfingu undir þol-
hlaup, og eru þcssi atriði þollilaupsins borin saman við sam-
svarandi atriði millivegalengdahlaupsins:
a) Bolurinn er reistari. Halli Itans frá lóðréttri stöðu er
5—9 gráður, en bolhallinn i millivegalengdahlaupi var
15 gráður og 25 gráður i spretthlaupi.
b) Hreyfingar armanna cru hægari og mýkri. Þess skyldi
gætt, að armhreyfingarnar þvingi ekki né festi vöðva
brjóstkassa eða axla.