Skinfaxi - 01.11.1949, Síða 3

SKINFAXI
67
í skauti sér með flest, sejn fegurst grær,
með frægð, er skín sem stjarna úr myrkum geimi,
með manndómsgullsins námur nær og fjær
og nýlendur í andans mikla heimi.
En mundu þá, sem fóru forna slóð
og fengu þér sinn bezta draum að arfi,
sem greyptu fegurð landsins í sín ljóð
og létu hana blandast sínu starfi,
unz þeirra rómur reis til sigurhljóms,
þeir reiddu sverð á þjóðarinnar fjötra,
því andi vorsins hófst til herradóms,
þótt hirð hans væri stundum klædd í tötra.
Þitt takmark er það líf, sem ljómar af
og langar stundir elda vorsins kyndir,
því mannsins sumarþrá er heimsvítt haf,
til hennar falla sálar þinnar lindir.
Svo hef þú frjáls hin fögru augu þín, —
því fegri æsku á hvergi nokkur lýður.
Sjá, stjarna þinnar ástar uppi skín.
Þitt óskaland í draumi þínum bíður.