Skinfaxi - 01.11.1949, Síða 11

SKINFAXI
75
Reykjum. Hann sýndi mér mjóa pípu, sem hann hafði
lagt úr hvernum sínum á hlaðinu og leiddi þannig
sjóðheita gufuna inn i eldhús sitt. Og nú ylja börn
höfuðborgarinnar sér við jarðhitann, og suðræn aldin
vaxa, vínber og bananar. Hér blash- gróðurhús við
okkur. Og um það er jafnvel rætt að dæla hingað sjó
og eima hann við hverahitann og vinna svo úr hon-
um salt og önnur dýrmæt efni. Hverirnir geta orðið
okkur ómetanlegar auðlindir og heilsulindir, ef við að-
eins lærum að leiða orku þeirra. Og önnur öfl jarðar
bíða enn ónotuð að kalla, svo sem vinda og sjávar-
falla. Ykkar æskumanna bíður fyrst og fremst hlut-
verkið að yrkja og nytja landið með nýjum og betra
hætti en nokkru sinni fyrr.
Ég á enga heitari blessunarósk en þá, ykkur ung-
mennafélögum til handa, að þið megið veita forustu
í þeirri sókn á komandi timum, að þið eigið þor og
djörfung og þrautseigju til að ryðja þar nýjar brautir.
Island er gott land. Auðæfi þess eru mikil, en þó
þannig, að það kostar erfiði og strið að eignast þau.
Þjóðaruppeldið hefur þannig orðið holt. Taugarnar
þúsundir ísvetra ófu og viljans stál var eldi hert.
Ótal dæmi sýna þroska þjóðarinnar enn i dag: Bar-
áttan sigursæla við harðindin á þessu vori. Björgunar-
afrek. Sjósókn, sem ber langt af því, er þekkist með
öðrum þjóðum. Og þó er ekki enn komið skýrt í
ljós, hvað í íslendingum býr. Nýir tímar eru fram-
undan með nýjum verkefnum, sem forfeður okkar
og formæður þekktu ekki — eins konar aldahvörf,
þar sem alls verður krafizt, er þjóðin á til, og rætast
eiga i enn fyllri mæli en áður orð Tómasar Sæmunds-
sonar: „Skarð verður brotið í stíflurnar og lífsstraum-
ur þjóðarinnar brýzt fram.“ Þjóðin finnur sjálfa sig.
Það er vel, að ungmennfélögin sameinist í þessari
sókn á nýrri landnámsöld og standi í fylkingarbrjósti
æskunnar í landinu. Einn þáttur þeirrar sameiningar