Skinfaxi - 01.11.1949, Qupperneq 12

76
SKINFAXI
eru landsmótin, og hafa miklu hlutverki að gegna.
Enn skal nefna í því sambandi hugsjón einhvers ein-
lægasta og bezta foringja ungmennafélagsskaparins í
landinu, Aðalsteins Sigmundssonar, hugsjónina miklu
og fögru: Byggingu æskulýðshallar. Ekki til að keppa
við einstök félagsheimili, reist með styrk úr félags-
heimilasjóði, heldur til að vera sameiginleg miðstöð
hreyfingarinnar, líkt og Sigtúnastofnunin í Svíþjóð er
fyrir sitt leyti ungkirkjuhreyfingarinnar þar í landi —
andleg aflstöð þess, sem nytsamlegt er, satt og gott.
Til að stjórna til heilla krafti jarðar þarf einnig
kraft að ofan — kraft himins. Vanti hann, er voðinn
vis. Svo hefur mannkyninu reynzt á þessari tækniöld.
Heimsstyrjöldin síðasta sýndi það glöggt. Eða þarf
skýrari sönnun en atómsprengjuna í Hiroshima. Án
kraftar himinsins getur kraftur jarðar valdið eyðingu
og óskapnaði, veröldin gengur úr liði, eins og Shake-
speare lætur Hamlet segja.
En þegar krafturinn af himni sameinast blessandi
krafti jarðar, þá fer eins og stendur í einum Davíðs
sáhna:
Elska og trúfesti mætast,
réttlæti og friður kyssast.
Trúfesti sprettur upp af jörðinni,
og rétllæti lítur niður af himni.
Þá gefur Drottinn gæði,
og land vort virðir afurðir sínar.
Ungmennafélagsskapur frænda okkar Norðmanna
og okkar sjálfra Islendinga reis vígður kraftinum að
ofan, eldmóði heilagra hugsjóna. Þess vegna hafa störf-
in orðið mikil og giftudrjúg. Við reiknum afl foss-
anna og hveraorkunnar og aðra orku efnisins í milljón-
um hestafla, en hvað er allur sá kraftur samt hjá ómæl-
andi krafti himinsins? Sá kraftur gaf sálmaskáldinu
góða í Saurbæ það, að geta kveikt ljós í hverju
býli Islands og á hverju fari, frá yztu miðiun