Skinfaxi - 01.11.1949, Qupperneq 50

114
SKINFAXI
Guðmundur var ungmennafélagi af lífi og sál, og
fast mótaður af áhrifum þeirra. Mannkostir hans,
erfðir og uppeldi áttu góða samleið með hugsjónum
Umf. Þegar hann vann seinustu störfin i þágu U.M.F.I.
seint i júní, sagði hann: „Það er heppilegast að ljúka
þessu af á morgun. Næstu daga fer ég sennilega á
sjúkrahús til athugunar.“ Þetta sagði Guðmundur
brosmildur og hjartahlýr að vanda — æðrulaus um
eigin hag — en áreiðanlega helsjúkur, þvi um all-
mörg ár háði hann baráttu við illkynjaðan sjúkdóm,
sem enn hafði ágerzt.
Þótt Guðmundur væri hversdagslega mildur og
ljúfur í viðmóti, átti hann bjargfastar skoðanir,
byggðar á vandlegri yfirvegun eigin sannfæringar. I
landsmálum hafði hann ákveðnar skoðanir. Þegar
honum þóttu rakaleysurnar og fjarstæðurnar ganga
úr hófi fram, kvaddi hann sér stundum hljóðs.
Er sérstök ástæða til að minnast þess hér með þakk-
læti, að er lævíslega var vegið að ungmennafélags-
hreyfingunni 1936 og hún þá að ýmsu leyti veik til
varnar, sendi hann af sjálfsdáðum frá sér rökfastar
blaðagreinar, er hröktu lið fyrir lið ásakanir þeirra,
sem ætluðu að molda ungmennafélögin og „búa til“
nýja æskulýðshreyfingu. Guðmundur sætti aðkasti, en
hopaði hvergi. Hafði hann jafnan næg rök til varnar
og sótti því fastara á, sem deilan stóð lengur. Lauk
þeim viðskiptum svo, að andstæðingur hans, sem var
slíkum vopnaburði vanur í meira lagi, var fullkom-
lega rökþrota og beið eftirminnilegan ósigur. Enda
lifði fóstur hans skammt eftir það.
Þannig var Guðmundur Eggertsson, þessi yfirlætis-
lausi og hógværi maður, vígdjarfur og öruggur til
sóknar og varnar, þegar honum fannst níðst á góðum
málstað. Hélt hann þá sannfæringu sinni fram með
rökum og prúðmennsku við hvern sem var. Slíkra
manna er gott að minnast. Minning hans og annarra