Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1944, Blaðsíða 3

Max Pemberton ferst
Sú sorgarfregn verður ekki umflúin, að togar-
inn Max Pemberton hefir farizt í Faxaflóa með
allri áhöfn, 29 manns. Skipið fór á veiðar í síðustu
för sína frá Reykjavík fimmtudaginn 30. des. og
er kunnugt að hann stundaði veiðar við ísafjarð-
ardjúp. 3. jan. kom skipið til Patreksfjarðar og
lét í land 1. vélstj., Baldur Kolbeinsson, er
hafði slasast á hendi. Var ráðinn maður í hansstað,
og lagði skipið upp 35 tn. af lýsi á Patreksfirði, en
síðan haldið aftur á veiðar. Er skipið hafði lokið
veiðum, kom það aftur til Patreksfjarðar og
lét manninn þaðan aftur í land.
Mánudaginn 10. jan. kl. 17 barst iitgerð skips-
ins skeyti svohlj. fi’á skipstj óranixm: „Koixxum unx
eða eftir nxiðixœtti", en kl. 19.40 barst anixað
skeyti er sagði: „Komxuxx ekki fyrr en á morgxxix1',
þ. e. 11. þ. m. Klixkkaix 7.30 á þi’iðjxxdagsixxorgun-
inn mætti Maxinn á venjxxlegunx sambandstíma
skipanixa, og sagðist þá lóxxa innaix við Malarrif.
Eftir það hefir ekkert sambaixd verið við skipið.
Strax þegar farið vai' að óttast unx afdrif skips-
ins var hafin leit á víðáttumiklu svæði af skipxxnx
og flugvélxxm, ennfremur var leitað með fjöi'xxm á
Sixæfellsixesi allt frá Ólafsvík út og suðxxr með nes-
iixxx og fyi'ir Staðai'sveit allri, en ekkert sást eða
fannst, er gefið gæti bendingu unx afdrif þess.
Einu sinni enn knýr sorgin á dyr lijá sjómanna-
heimilxxnum. Ilér vorxx á ferðinni menn á bezta
aldui'sskeiði, hraustir og heilbi’igðir. Ilöfðu flestir
vei’ið á þessu skipi í fjölda ára, skoðuðu það sem
sitt liálfa heimili eins og títt er uixx sjómenn. Yfir
nxarga ískyggilega báru hafði Maxinn borið þá,
nxargt var upplifað Ijúft og strangt. Hverja ferð-
ina á eftir annarri höfðxx þeir farið um áhættxx-
svæði styrjaldai'innai’, þar sem leið íslenzkxi tog-
aranna hefir legið nú um fjögra ára skeið. Glaðir
í franxkomxx með bros á vör, hafa þeir kvatt heim-
ili sín, enda þótt xxndir byggi í vitund þeirra þung-
ur tregi yfir að skilja við heimilin, því engin vissi
hvað í íxæstxx báru beið eða hvenær morðvopn
styi’jaldariixnar yrðxx á vegi þeirra.
Á heimilinu bíður eigiixkonan, móðirin, börnin,
íxxeðaxx ástvinurinn er í burtu, kvíðimx grefxir um
sig og nagar lxxxgarrósemina meðan skipið er á
hættusvæðiixu, loks þegar fréttist af því að það sé
komið „út“, léttir aðeins vfir, eix þá er eftir að
koixxast heim aftur og í marga daga hvílir hin
þunga mara kvíðans á hug ættingjanna. En þegar
VlKINGUR
skipiix fara á veiðar er venjaix orðin, að telja sér
trú xxm að þá sé hættan miklxx minni.
Þegar sjóslysiix verða svo svipleg seixx þaxx ei'U,
þar sem stór hópxxr manna í fxxllxx lífsfjöri hverfur
Ixurt xxi' lífiixu í eiixni andrá, snertir það sárast hiixa
náixustu ættingja þeirra sem farast. Öll þau bönd
senx tengdxx hina nánxx samhyggð,’erxx slitixx í einxx
vetfaixgi, hjá þeim sem eftir lifa blæða djúp sár
sem seint eða aldrei gróa.
Eix þjóðin öll nxá eimxig minnast þess lengur en
örfáa daga þegar slík slys ber að höxxdxxm á haf-
ixxxx. Sjónxeixixirnir íslenzku ei'xx sá lxlxxti þjóðai'iixix-
ar, er leggxxr sig í beiixa lífshættxx við öflun þjóð-
ai’axxðsins. Síðan styi’jöldixx hófst hafa farizt þrisv-
ar sinnxxm fleiri íslenzkir sjóixxeixn, hlxxtfallslega
við mannfjölda, lieldxxr en Bandaríkin hafa misst
af hermönnum í styrjöldinni. Það er að segja, að
manntjón okkar Islendinga, senx sagðir erum hlut-
lausir í styrjöldinxxi, er þrisvar sinnum meira af
hennar völdum, heldur en Bandaríkjanna, sem þó
telja sig vera að bei’jast xxpp á líf og daxxða fyrir
tilveru siixixi.
Á Max Penxberton vorxx tvennir feðgar og tvenix-
ir bræður. Feðgarnir voi’U Pétxxr Maack skipstj.
og sonur hans Pétur A. P. Maack, sem var 1. stýri-
maðxir. Þorsteimx Þórðai’soix 2. vélstj., sem var 1.
vélstj. þessa ferð og soixxxr haixs Þórðxxr, senx var
2. vélstj. þessa ferð. Bræðurnir vorxx Björgvin og
Gxxðjón, synir Bjönxs í Ánanaustum (bróðir þeirra
Anton fói’st með v.b. Ililnxir). Og bræðurnir
Kristjáix og Sæmundxxr Halldórssynir, þriðji bróð-
ir þeirra, Kári, hefir leixgi vei’ið á Maxinum, en
var í laixdi þeixnan túr.
Loftskeytamaðuriixn Jón Eiríksson, sem verið
hefir á skipinu frá byrjun og siglt svo að segja
staixzlaxxst alla styrjöldina, var veikxxr í landi þessa
ferð. Sanxa var um Helga Jóxxsson stýrimann,
sem einixig hafði verið á skipinu frá byi'jun. Yar
þetta eini txxrinn frá stríðsbyrjun, senx haiixx var
ekki nxeð skipinu á veiðxim.
Þegar hann kom niður á hafnarbakkann og ætl-
aði að fara um borð til þess að fara með, varð
hann snögglega veikur, svo hann hætti við að fara
og xmrð eftir í landi. 1. vélstj. skipsins Baldur
Kolbeinsson meiddist á hendi fyi’stu dagana í txxnx-
um og var látinn í land á Patreksfirði eins og
fyrr segir, fór hann þaðan með öðru skipi til
Rvíkur.
Þessir 29 menn fórust með skipinu:
3