Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1944, Blaðsíða 9

Sigurlíni Friðfinnsson.
Hreiðar Jónsson, matsveinn var fæddur 27. jan.
1915 í Dalvík. Sonur Jóns heitins Björnssonar rit-
höfundar og fyrruni ritstjórá og konu hans Dýr-
leifar Tómasdóttur. Ilann var dulur í skapi, en gat
verið fullur einlægri lífsgleði í vinahóp. íþrótta-
maður var hann góður. Var félagi í Knattspyrnu-
félaginu „Víkingur" í Reykjavík. Reyndist hann
alstaðar öruggur og traustur liðsmaður.
Minningin um hann er yfirlætisleysi og dagfars-
prýði.
Guðmundur Einarsson, háseti var fæddur 17.
fehr. 1914 á ísafirði, sonur Einars Jenssonar og
Guðrúnar Árnadóttur konu hans, nii til heimilis á
Þingeyri. Var hugur hans allur við störfin á sjón-
um og þótti hann sjómaður með ágætum. Ilann
var stoð aldraðra heilsubilaðra foreldra sinna.
Nýlega heitbundinn Elísabetu Steinþórsdóttur á
Þingeyri.
Eiga aðstendur Guðmundar á bak að sjá sæmd-
arpilti. Elja hans til vinnu og' karlmenska gefa
þeim, sem eftir lifa, fagurt fordæmi.
Ámi Guðmundsson, háseti var fæddur á Þing-
eyri 18. september 1916. Sonur Guðmundar heit-
ins Hákonarsonai' og Valgerðar Einarsdóttur konu
hans.
Árni var nýbyrjaður sjómennsku, en svo eftir-
sóttui' var hann að skipstjórar á Þingeyri vildu
hann allir fá um borð í sín skip. Hugur hans
beindist mjög að landbúnaði. Voru lömbin á vor-
in hans hugþekkustu félagar.
Árni í Grasi — svo var hann jafnan nefndur.
Allir sem nutu verka hans sakna þeirrar hetju,
sem alstaðar skipaði fyrsta rúm starfandi manna, •
hvar í hópi, sem var, livort heldur var á sjó eða
landi. Móðir hans Valgerður — hetjan •—, sem
Ægir konungur hefir nú vegið þrisvar í sama
knérunn lijá, tekið þrjá fullvaxta syni hennar,
M.b. Hilmir.
virðist oss dauðlegum mönnum að hafi nú fært
sínar fórnir þjóðfélaginu og lífinu til handa.
Vegir lífs og dauða eru jafnan sömu ráðgátur,
hvert, sem litið er. I öllum raunum mannlegs lífs,
er huggunar æfinlega að leita í trú á ódauðleika
lífsins. Trú á meiri fullkomnun og fegurra líf.
1 mótlætinu sameinast andstæður. Skilningur á
áður óþekktum leiðum rennur upp eins og skír
og bjartur dagur.
Iléraðsbrestur, sá er hér hefir orðið, verður að
þroska þá sem eftir lifa í meiri samhug til nýrra
dáða og meiri sameiningar en áður hefir ríkt um
áhugamálin. Það er það eina, sem í voru valdi
stendur til að bægja frá oss þeirri hugsun að vér
reisum ekki rönd við andstreynrinu.
Þingeyri, 16. desember 1943
M/s. Hilmir frá Þingeyri fór frá Rvík áleiðis að
Arnarstapa aðfarnótt föstudags 26. nóv. Eftir að
skipið fór frá Rvík spurðist ekkert frekar til
ferða þess. Með skipinu voru þessir farþegar:
Elín Ólafsdóttir var fædd í Hafnarfirði 26. okt.
1909, dóttir hjónanna Ólafs Þorkelssonar og Iler-
dísar Hannesdóttur þar í bæ. Sjö ára gömul missti
hún föður sinn, en dvaldi eftir það lijá móður
sinni, unz hún giftist, árið 1938, Einari Sigmunds-
Syni, bónda að Hamraendum í Breiðuvík og flutti
þangað búferlum. Þau hjónin áttu eitt barn, nú
þriggja ára gamalt.
Vinir Elínar syrgja af einlægni hið syiplega
fráfall hennar. Þeir minnast ástríkrar umgengni
hennar og fölskvalausrar glaðværðar, sem öðru
fremur setur svip sinn á hinar mörgu, björtu
minningar þeirra frá liðnum samverustundum. En
mest er þó tjónið og sárastur söknuðurinn eigin-
manni hennar og barni, aldraðri móður, systrum
hennar og tengdafólki. I hugum þeirra stendur
í'úm hennar autt og’ óbætt. —
VÍKINGUR
9