Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1981, Side 46

Róið á vit ævintýranna. F.v. Pétur Þormóðsson, Reynir Valtýsson, Björn Knútsson,
Ingvar Sigurðsson, Róbert Hafsteinsson, Stefán A. Þórisson og Ólafur Þ. Jónsson.
(Mynd Þ.H.)
Seinna frétti ég að styrjöldin hafi
verið blóðugasta af öllum blóðug-
um borgarastyrjöldum í Afríku og
hafi Iokið með sigri stjórnarhers-
ins í Lagos. í lok og eftir styrjöld-
ina voru íbúar sem byggðu Biafra
miskunnarlaust myrtir í þúsunda-
tali.
Bonnyfljót rennur um Fljóta-
sýslu á leið til sjávar. Port Har-
court er í Fljótasýslu. Landið er
allt grafið fljótum og ná víkur og
firðir frá þessum fljótum að grafa
landið svo sundur að illmögulegt
er að ferðast um svæðið á öðrum
farartækjum en bátum. Voru
áætlunarferðir um fljótið með
hraðbátum. Miðja vegu miili
Bonny þorps og Port Harcourt er
akkerislega sem heitir Dawes
Eyja. Þar voru losuð sementsskip á
losunarpramma sem ýtt var af
ýtubátum inn á víkurnar. í Níger-
íu er uppbygging mikil á öllum
sviðum og sementsnotkun mikil.
Þar er fyrirtæki sem heitið gæti
Sementseinkasala ríkisins. Hún
selur sement á um helmingi lægra
verði en sett er upp á svarta
markaðnum. En sementseinkasal-
46
an á mun sjaldnar sement en svarti
markaðurinn.
Það fyrsta sem við sáum af Port
Harcourt voru hrörleg hafnar-
mannvirki í forgrunni og geysistór
smekkleg skrifstofubygging aftar.
Tveir sex manna vinnuflokkar
voru til taks, hvor undir stjórn
borðalags foringja til að taka á
móti landfestum. Þótti manni
þetta ofrausn, áður en að var
komið, þar sem venjulega eru bara
tveir menn sem taka á móti skip-
um í siðuðum höfnum. En áður en
landfestum lauk sá ég að ekki
veitti af þessum mannskap.
Þegar skipið var komið upp að
streymdi tollaralið og aðrir
skýrslusérfræðingar um borð, og
næstu 2 daga var straumur borða-
lagðra um borð með skýrslur fyrir
skipstjóra að fylla út. Mér þótti þó
fyrst keyra um þverbak þegar
birtist náungi frá Náttúruverndar-
ráði Nígeríu (Nigerian Wildlife
Society) með eyðublað fyrir skip-
stjórann. Allir urðu vinirnir að fá
Whiskyflösku og vindlingalengju
að skilnaði. Þeir sem voru sérlega
áríðandi fengu að auki skreiðar-
spyrðu. Af þessu liði var einn
þeirra mestur. Hann var tollstjóri
fyrir það bryggjupláss er við lág-
um við. Höfnin í Port Harcourt
hefur viðlegupláss fyrir 7—8 skip
og virtist mér hvert pláss hafa sér
tollkontór, að minnsta kosti urðu
kaupendur út með gjöf til tollara í
hvert skipti sem skipið var fært en
það var þrisvar. Tollstjórinn sem
við heyrðum fyrst undir varð að fá
tvo balla af skreið til vöruskoðun-
ar eins og það hét. Yfirboðurum
tollstjóranna var mútað að inn-
flytjendum farmsins. Heyrði ég að
það þyrfti að greiða 6 nærur (5,5£)
í mútur til ýmissa opinberra aðila
áður en þeir fengju að greiða gjöld
til ríkisins af farminum. Af farmi
okkarhefurþví þurftaðborga 106
þúsund pund (1,6 milljónir ný-
króna).
Losunin hófst morguninn eftir.
Unnið var með þremur vinnu-
flokkum innfæddra, eitthvað á
annað hundrað manns. Voru ball-
amir settir í net og hífðir á palla á
bryggju. Þar voru þeir settir á litla
vörubíla. Tók hver bíll um 100
balla. Bílar þessir voru með
heimasmíðaða palla og hús. Voru
pallar og hurðir margra skreytiir
kristilegum slagorðum eins og
„Þakka þér drottinn fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig.“ „Við er-
um öll guðs böm.“ eða „In God
We Trust“. Átti ég seinna eftir að
komast að síðasta slagorðið var
ekki tilvísun til áletrunar dollara-
seðlanna amerísku, heldur einnig
staðreynd um umferðarmenningu
innfæddra.
Flestir voru bílarnir merktir
eigendum sínum. Voru þeir allir
saman „vaxandi hlutafélög" sem
hétu Jói Jóns og synir Nígería h/f
eðaSiggi Sig og synir Nígería h/f.
Þegar líða tók á losunina voru
fengnir stærri bílar, trailerar, sem
tóku yfir 200 balla. Voru þeir
einnig kristilegir og í eigu N.N. og
sona Nígería h/f. Þetta voru þó
VÍKINGUR