Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1995, Blaðsíða 19

Báta- og skipakaupin til Flateyrar:
Kaup Kambs á Flateyri á tveimur bátum frá Keflavík, Styrmi og
Jóhannesi Ivari, hafa vakið athygli. Með bátunum fylgir um 700 tonna
kvóti. Samkvœmt heimildum blaðsins var kaupverðið 355 milljónir
króna, sem kunnugir telja að lágmarki um 50 milljónum yfir því sem
gengur og gerist. Þá segja heimildir blaðsins að hluti kaupverðsins sé
greiddur með hlutabréfum. Þess ber að geta að Flateyringar fengu um
50 milljónir króna í Vestfjarðaaðstoðþegar Kambur hf. og Hjálmur hf.
runnu saman í eitt.
VERIÐ AÐ SEUA
LÍFSBJÖRGINA FRÁ OKKUR
„Það er alveg ljóst að Vestfjarða-
aðstoðin hjálpar þeim til að gera þetta.
Vestflrðingar fóru til ríkisstjórnar
Davíðs Oddssonar og fengu jákvæðar
undirtektir, — fengu Vestfjarðaaðstoð.
Þeim var gert skylt að hagræða og
breyta. Okkur hér á Suðurnesjum birt-
ist Vestfjarðaaðstoðin í því formi að þeir
bjóða í skipin það hátt verð að enginn
er þess umkominn að keppa við það
sem þeir bjóða. Það er því ekki til neins
fyrir bæjarfélagið að nýta forkaupsrétt-
inn. Þannig birtist þetta okkur þegar
verið er að selja lífsbjörgina frá okkur.
Það er verið að kaupa kvóta og skip
vestur.
Á sama tíma vill svo til að það vill
ekki nokkur búa á þessum stöðum, fólk
er að flytja þaðan. Hús standa auð, ég
fór vestur í sumar og sá þetta. Það er að
minnsta kosti auðvelt að eignast íbúð
eða hús á þessum stöðum. Þetta á ekki
bara við um Flateyri. Það er nægur
kvóti og skip fyrir vestan en það vantar
fólk. Utlendingar eru fluttir inn til að
vinna í fiskinum þar sem Islendingar
vilja ekki vera þarna. Ég skil ekki þessa
stefnu, botna hreinlega ekki í henni.
Mér þætti nær að hafa fiskinn þar sem
fólk vill búa,“ sagði Kristján Gunnars-
son, formaður Verkalýðs- og sjómanna-
félags Keflavíkur og nágrennis og bæjar-
fulltrúi í Reykjanesbæ.
„Eg skil ekki þessa stefnu,
botna hreinlega ek/ci í
henni. Mér þœtti nœr að
hafa fiskinn þar semfólk
vill búa. “
„Ég vek athygli á að
Vestfjarðaaðstoðin er í eðli
sínu lán, víkjandi lán sem á
að borga þegar beturfer að
ganga. “
VESTFJARÐAAÐSTOÐIN
ER Í EÐLI SÍNU LÁN
„Ég held að þetta sé mjög ósanngjörn
gagnrýni. Vestfjarðaaðstoðin var veitt af
gildum ástæðum á sínum tíma. Það var
ómótmælanlegt að Vestfirðir höfðu
orðið fyrir mestri skerðingu í
aflaheimildum. Þessi aðstoð, sem hefur
ekki öll verið veitt ennþá, hefur heilla-
vænleg áhrif, sérstaklega til að styrkja
innviði fyrirtækjanna. Það er enginn
vafi í mínum huga að breytingar í
sjávárútvegi hafa verið mestar á Vest-
fjörðum á síðustu misserum,“ sagði
Éinar Kristinn Guðfinnsson, 1. þing-
maður Vestfjarða.
„Það er alltaf hægt að tína til dæmi og
segja sem svo að kaup á tilteknu skipi á
tilteknum tíma sé vegna þess að veitt
hafi verið fyrirgreiðsla. Ég vek athygli á
að Vestfjarðaaðstoðin er í eðli sínu lán,
víkjandi lán sem á að borga þegar betur
fer að ganga. Það er nú svo að það eiga
sér stað viðskipti með báta milli lands-
hluta og það eru líka dæmi um það á
síðasta ári að það hafi verið selt skip frá
Vestfjörðum.“
Það er rétt að mesta skerðingin hefur
orðið á Suðurfjörðum Vestfjarða. En
það er hægt að finna byggðarlög víða
um land sem hafa farið illa út úr
skerðingu. Eiga þeir sem þar búa og
starfa ekki sama rétt á aðstoð og
Vestfirðingar?
„Byggðastofnun fór rækilega ofan í
þetta á sínum tíma. Það var gert ráð
fyrir, þegar lögin um Vestfjarðaað-
stoðina voru afgreidd, að skoðað yrði
hvort grípa þyrfti til samskonar aðgerða
víðar. Niðurstaðan varð sú, þegar heilu
svæðin voru skoðuð, að engin svæði
höfðu orðið fyrir ámóta skerðingu. Það
var hins vegar hægt að finna dæmi um
einstaka staði sem var svipað ástatt um
og einstaka staðir á Vestfjörðum, eða
Vestfirðir í heild. Það þótti ekki efni til
sérstakra aðgerða, þar sem hægt var að
leysa það með tilstilli Byggðastofnunar
eða annarra aðila.“
Er samt ekki hægt að skilja viðbrögð
Suðurnesjamanna þegar þeir telja að
yfirverðið fyrir bátana sé ámóta og rann
til Flateyrar með Vestfjarðaaðstoðinni?
„Út af fyrir sig skil ég að mönnum líki
ekki að tveir bátar fari. Ég held samt
sem áður að þeir láti reiði sína bitna á
röngum aðilum. Þetta eru menn sem
fást við útgerð og viðskipti sem á sínum
tíma seldu skip til að skapa sér nýja
vígstöðu. Ég man ekki til þess að
Suðurnesjamenn hafi tjáð sig um að
þeim þætti sárt að þetta sama hefði
gerst á Vestfjörðum.“ ■
VÍKINGUR
19