Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1995, Blaðsíða 20

Eggert Skúlason fréttamaður er landkrabbi sem þarf oft að segja fréttir af
sjósókn og sjómönnum. Það er því hætt við að hann taki einhvern tírna
vitlausan pól í hæðina í því sem reyndmn sjómönnum finnst að eigi að vera
öllum opin bók. Til þess að fá/ einhverja innsýn í þann heim sem hann
fjallar um réð hann sig á
trijlu. Hér segir hann frá
reynslu sinni.
Eg sofnaði
í fyrsta bita
„Það var 1988 sem égákvað aðþettagengi ekki lengur, ég varð aðfara
til sjós ogprófa sjómennskuna. Eg réð mig hjá góðum manni, Konráði
Sigurðssyni á Ólafsfirði, en hann gerir útfrá Árskógssandi. Hann var
þá með bát sem heitir Þytur og er tœplega sex tonn að stœrð. Við höfð-
um rœtt um að ég kœmi til hans ogþað var á sunnudegi að hann hringir
í mig og spyr hvort éggeti komið strax. Það var ekkert vandamál og ég
var kominn norður um kvöldið, “ segir Eggert Skúlason fréttamaður, en
hann hefur reynt sjómennsku.
„Þegar við fórum á sjóinn spurði ég
hvert við værum að fara. Konráð sagði að
við værum að fara fram að steini. Ég sá
fyrir mér grjót einhvers staðar á Eyjafirði
og leist bara vel á. Ég var ekkert sérstak-
lega vel fyrirkallaður, hafði verið að
skemmta mér kvöldið áður. Eftir að við
vorum farnir út, en við vorum bara tveir
á, sagði Konráð mér að hann ætlaði að
halla sér og sagði mér að fylgjast með
mæli og þegar hann sýndi núll átti ég að
vekja hann. Mér leist vel á þetta, það
stóð 73 á mælinum og ég var viss um að
það væri vegalengdin að þessu grjóti.
Konráð lagði sig og ég stóð einn í brúnni
með mikla ábyrgð.
Mælirinn hreyfðist ekki svo ég vakti
Konráð og sagði að mælirinn hlyti að
vera bilaður. Hann keypti það nú ekki og
sagði mér að hann sýndi mílur. Ég spurði
hvaða stein hann væri að tala um. Þú
kallar hann sjálfsagt Kolbeinsey, svaraði
Konráð.
Þegar við komum lögðum við línuna,
átján bala, á Grunninu sem kallað er.
Þegar við vorum búnir að leggja var það
mikill veiðihugur í mér, enda hef ég
gaman af laxveiðum, að ég fékk að skaka
á meðan Konráð lagði sig. Mér gekk vel,
dró einhver hundruð kílóa. Við fengum
hálft annað tonn á línuna. Ég var búinn
að vaka lengi og honum leist ekkert á
mig og sagði mér að fara fram í og fá mér
saltkjöt. Næsta sem ég vissi var þegar við
komum til Arskógssands og ég með
kjaftinn fullan af einhverju ógeðslegu,
það var þá saltkjötið. Ég hafði sofnað í
fyrsta bita.“
„Sjómennska er erfitt starf
en hefur sínar góðu stundir,
þegar vel aflast. Ég var
hissa að sjá þessa karla.
Ef ég hefði ráiðið hefði ekki
alltaf verið farið á sjó.
Mérfannst veðrið ekki
alltaf bjóða upp á j>að.
Pegar komin eru sex vind-
stig er ekki gott að athafna
sig á þessum kœnum. “
ÞAÐ VAR OFT HELVÍTI KALT
„Ég var með Konráði í nokkrar vikur.
Það var oft erfitt en umfram allt mjög
skemmtilegt. Við vorum á línu og hand-
færum og fiskuðum vel þennan tíma
sem ég var með honum.
Mér þótti það gaman að þessu að ég
fór aftur annað sumar. Ég vildi líka prófa
að vera til sjós um vetur og réð mig hjá
Konráði í marsmánuði. Ég ætlaði að ná
úr mér hrollinum, drepa þessa bakteríu í
mér. Ég hef sagt að ef ég væri sjómaður
hefði ég ekki lent í þessum slæma
félagsskap. Við vorum á netum og það
var oft helvíti kalt. Ég var í mánuð og
það dugði ekki til að drepa bakteríuna.
Ég gæli við það, þegar ég hætti í frétt-
unum, að flytja norður, ef einhverjar
smugur verða í þessu kerfi okkar, og fá
mér skektu. Ég get vel hugsað mér að
gera sjómennsku að aðalstarfi. Það dugði
ekki til að gera mig andsnúinn sjó-
mennsku þegar ég var á netunum í
MÉR ÞYKIR GOTT AÐ BORÐA
„Mér þykir gott að borða og þegar ég
var á netunum fékk ég mér alltaf á milli
trossa súrmjólk með miklu af púðursykri
og Cheerios Honey Nut. Við vorum
bara með sex trossur en ég hefði viljað
hafa þær átta og jafnvel u'u. Þannig át ég
bara af sex diskum á dag en hefði vel
getað étið átta til tíu diska. Ég var alltaf
svangur.
Ég hef blessunarlega verið laus við
sjóveiki. Ég varð einu sinni sjóveikur
sem krakki um borð í Herjólfi.“
20
VÍKINGUR