Sjómannablaðið Víkingur

Årgang

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1998, Side 36

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1998, Side 36
Sjómannsdóttirin varö síðar forseti Alþingis. Alltaf sjóveikur og hræddur „Eftir að hann hætti á Surprise var hann um skeið á togaranum Narfa en síðan var hann í strandsiglingum hjá Ríkisskipum. Síð- ustu átta árin á sjó var hann á hafrannsóknar- skipinu Bjarna Sæmundssyni. Hann fór á það skip þegar það kom til landsins og fór ekki í land fyrr en sjötugur. Þegar við fórum yfir bréfin hans að honum látnum segir hann í einu bréfinu til fóstru sinnar að mömmu og mér, sem þá var nýfiedd, líði báðum vel. Hann segir að Rúna litla þrífist vel og bætir við: „Þá er allt í lagi því efnin koma seinna.“ En efnin komu nú aldrei. Hann var svolítið seinhepp- inn þessi elska. Hann hafði mjög gaman af því að kaupa happdrættismiða en vann bara einu sinni. Þá var hann á Esju og vinningur- inn reyndist vera - hringferð með Esju! En þó efnin yrðu aldrei mikil vorum við aldrei svöng, gengum hrein og heil og fengum öll að læra sem ekki var sjálfsagt þá. Honum tókst því það sem hann ætlaði sér að því leyti. En löngu eftir að hann kom í land sagði hann eitt sinn við mig: „Ég skal segja þér það Rúna mín, að allan tímann þessi 54 ár var ég sjóveikur og alltaf hræddur,“ -Kynntust þið eftir að hann var kominn í land? „Þetta var voðalega skrýtið. Pabbi kunni ekki að lifa í landi. Hann vaknaði klukkan fjögur á morgnana til að drekka kaffi og leggja kapal. Þegar hann kom í land var hann vel á sig kominn en fór fljótlega að finna til í fótun- um sem voru orðnir mjög slitnir. Hann var sæmdur heiðursmerki Sjómannadagsins og það gladdi hann mikið. Hann eyddi þessum síðustu árum í að snúast í kringum mömmu. Auðvitað vorum við að koma í sífelldar heim- sóknir en hans eina leið að barnabörnunum var að úða í þau ís og súkkulaði og gefá þeim peninga. Hann kunni ekkert á krakkana. Meðan hann var á sjónum var hann mjög hjálplegur heima fyrir þegar hann var í landi. Eitt fallegt sumarkvöld var hann að smala börnunum inn til að þvo þeim og hátta svo mamma gæti hvílt sig. Þá öskraði eitt barnið sýnu mest. Til þess var kannski full ástæða því það var alls ekki hans eigið barn sem hann var að rífa úr fötunum heldur strákur úr nágrenn- inu. Hann var hins vegar rauðhærður eins og einn bræðra minna og pabbi var bara ekki klár á þessu og reif kauða úr.“ -Mamma þín hefur varla haft tíma til að sinna mikið hverju barni fyrir sig þegar fjöld- inn var svona mikill. „Nei, nei. Enda var það frægt að mamma kunni tæplega að segja þú heldur sagði alltaf þið. Mér er mjög í minni þegar ég hringdi í móður mína 38 ára gömul og sagði henni að það gæti vel verið að það kæmi út bók eftir mig. Þá sagði hún þessa eftirminnilegu setningu: „Að þið skulið vera að þessu.“ Hún reyndi að stjórna þessu þannig að við krakkarnir áttum að vera stillt og prúð, standa okkur vel í skól- anum, vera hrein og skipta um föt þegar við kæmum heim. Allt þar fyrir utan sem truflaði þessa mynd var henni afskaplega illa við. Til dæmis átti hún alltaf mjög erfitt með að sætta sig við að ég væri í pólitík og kæmi fram í sjón- varpinu. Slíkt ylli bara umtali. Hún hefði miklu frekar viljað að ég hefði bara gifst vel. Gengið um í góðum kápum með góðan hatt og verið til friðs. En kannski var þetta hennar eina leið til að halda utan um þetta.“ Öryggisleysi þrælabarnanna -Fannstu til öfundar í garð jafnaldra sem áttu feður í landi og voru samvistum við þá? „Já, það gerði ég og sótti í ákveðið heimili þarna í götunni á Jófríðarstaðavegi. 1 húsinu 36 Sjómannablaðið Víkingur

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.