Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1998, Síða 50

Kom það sér mjög vel þar sem ég þekkti slík-
ar vélar nokkuð vel.
A göngu okkar um skipið virtisr allt vera í
röð og reglu en greinilegt var að vatn og sápa
hafði ekki verið notað í mörg herrans ár. Var
greinilegt að mikið verk var fyrir höndum að
þrífa skipið. Mannskapurinn sjálfur var ekki
svo sóðalegur en fatnaðurinn þeirra var mjög
fátæklegur, a.m.k. undirmannanna.
Rússneski skipstjórinn var afar feitur mað-
ur og virtist stjórna öllu með harðri hendi.
Hafði hann hjá sér um borð rússneska stúlku
sem að því er virtist hafði ekkert annað að gera
en sofa hjá honum. Bráðmyndarleg stúlka.
Virtist mikil stéttaskipting ríkja þarna.
Okkur var boðið í mat þarna en þáðum það
því miður ekki því það hefði kannski forðað
okkur frá því að lenda í klónum á kokknum
sem seinna varð en nóg um það síðar.
Eftir fyrstu yfirferð, leist mönnum ekkert
svo illa á skipið og búnað þess og fórum við
heim á hótel við svo búið enda hafði þetta ver-
ið langur dagur. Átti skipið að fara í þurrkví
daginn eftir þar sem skoða átti botn, byrðing
og fleira.
Vandræði með skrúfuöxulinn
Við vöknuðum eldsnemma daginn eftir og
fórum beint niður í skip. Fylgdumst við með er
skipið var flutt í flotkvína og gekk allt vel.
Þegar það var komið á þurrt skoðuðum við
vandlega botninn og leit hann ágætlega út.
Voru þarna einnig menn frá rússneska flokk-
unarfélaginu og Det Noske Veritas en það er
flokkunarfélagið sem skipið yrði í á meðan
Skagstrendingur ætti það. Umboðsmaður þess
þarna var Kóreumaður, ágætis náungi og gott
að eiga við hann.
Þegar við skoðuðum skrúfuna kom í ljós að
heljarmikil kaðaldræsa var margvafin utanum
skrúfuöxulinn. Var kaðallinn kominn undir
hlíf sem er yfir skrúfuásþéttinngunni. Var allt
saman olíublautt og virtist því einhver leki.
Olli þetta, bæði okkur og Rússunum miklum
áhyggjum.
Rússarnir vissu að ef hreyft yrði við skrúfu-
ásnum þá sætu þeir uppi með
kostnaðinn.Vildu þeir sem minnst gera úr
þessu. Á móti vildum við endilega að Rússarn-
ir borguðu brúsann en einnig alls eldu stoppa
þarna lengur en nauðsyn krefði. Upptekning á
skrúfuásnum myndi kosta vikuvinnu og það
leist okkur illa á. Eftir að kaðaldræsan hafði ver-
ið fjarlægð þá var ekki olíuleka að sjá. Endirinn
á þessu máli var sá að báðir aðilar tóku helming
kostnaðar á sig og þóttust hafa sloppið vel. Að
vísu tókum við þarna áhættu því við hefðum
verið í slæmum málum ef byrjað hefði að leka
eftir að farið var af stað. Aldrei bar þó á neinum
leka alla leiðina heim.
Mér datt alltaf í hug Fagin gamli í
sögu Dickens
Aðaltalsmaður Rússanna var náungi sem
virtist vera einhver tæknilegur ráðunautur.
Þessi maður var með afbrigðum ieiðinlegur og
fór verulega í taugarnar á okkur. Mér datt
alltaf í hug Fagin gamli í sögu Dickens, Oli-
ver Twist, þegar ég sá hann. Viðurkenni ég að
við Einar gerðum í því að stríða honum. Sér-
staklega æstist hann ef hann hélt að hann
þyrfti að borga eitthvað.
Fór ég nú að huga að því sem ég var ráðinn
til að gera en það var að taka upp strokk, mæla
síðan slit í honum og einnig strokkfóðringu.
Ég fór að tína til verkfæri en gekk illa að finna
þau. Eitt stykkið vantaði sem nauðsynlega
þurfti til að losa stangarleguboltana. Varð ég
þess vegna að fára á stúfana og láta smfða það.
Gat ég teiknað það upp og gert mig skiljanleg-
an um hvernig það ætti að vera. Fór ég með
einum Kóreumanninum upp á verkstæði til að
að smíða stykkið. Gafst mér þarna ágætis tæki-
færi til að skoða mig um í leiðinni.
Þarna sem við vorum var stór og mikil
skipasmíðastöð og einnig alhliða skipaviðgerðir.
Vinnuvélar og verkfæri virtust vera mjög
gömul en afar vel um gengin. Tók ég sérstak-
Iega eftir hve vel þeir gengu frá þegar vinnu-
degi var lokið. Allt sópað og snurfúsað. Hissa
var ég þegar ég sá gamlar konur vera að vinna
þarna í þurrkvínni, aðallega þó við að hreinsa
rusl og þess háttar vinnu.
Þennan dag sá ég í fyrsta skipti rússneska
yfirvélstjórann á skipinu, Vladimir
Dorovskikh, sem ég átti eftir að hafa mikil
samskipti við og kemur töluvert við þessa frá-
sögn. Var hann sá eini af vélstjórunum sem
gat nokkurn veginn talað ensku. Var hann
þarna með eiginkonu sína með sér, hana Lili-
yu Dorovskikh. Afar prúð kona og stillt.
Næstu daga vann ég við vélina og leit allt á-
gætlega út. Öll mál stóðust og ekkert að óttast
í sambandi við hana. Lét ég rússnesku vél-
stjórana hreinsa alla kæla þar sem ég vissi að
siglt yrði í töluvert heitum sjó á leiðinni.
Einnig var farið yfir ýmislegt annað sem gera
þurfti fyrir þessa löngu ferð sem framundan
var.
50
SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR