Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2000, Page 45

Frívaktin
Stór hundur hleypur í kring-
um slátrara, og einn kúnninn
spyr hann:
-Ertu ekki smeykur um að
hundurinn kunni að fá sér bita
af kjötinu?
-Nei, nei, þetta er vel uppal-
inn rakki. Hann gerir ekki ann-
að en að sleikja kjötið.
Tvær vinkonur mættust á
götu, önnur ók barnavagni
og sagði:
-Hérna sérðu litla snáðann
minn. Erhann ekki sætur.
Hverjum finnst þér hann líkj-
ast?
-Ekki gott fyrir mig að
svara þvi, svarar hin. Það er
stutt síðan ég fluttist hingað
og þekki þvi ekki marga hér.
Manni: - Óskaplega hnerrar
eru þetta í þér, Danni.
Danni: - Jú- jú, ég er víst
komin með heymæði.
- Hvernig getur það hafa
gerst?
- Kannski auðskilið. Var úti
með grasekkju í gær.
Segðu mér nú, Elsa mín
hvað eruð þið Pétur að gera
allt kvöldið i herberginu
þinu? spurði faðirinn.
- Hann er bara að segja
mér brandara, svaraði dóttir-
inn hin rólegasta.
- Einmitt það, ég vona
bara að þeir séu ekki afþvi
taginu, sem nágrannarnir
eiga eftirað brosa að eftir
níu mánuði.
Agnar: - Hvernig gekk ferðin
til Portúgals, Matti?
Matti: - Ekki rétt vel. Ég
varð veikur og þurfti að fara til
dýralæknis.
Agnar: - Til dýralæknis?
Hvers vegna dýralæknis?
Matti: - Ég kann ekki orð í
portúgölsku, og dýralæknar
eru vanir að sinna sjúklingum
án þess að tala við þá.
Hann Stebbi litli kom dag
einn ofseint í skólann og
kennslukonan spurði um á-
stæðuna.
Þetta var í sveitahéraði, og
Stebbi svaraði: - Ég þurfti að
fara með kúna til nautsins.
- Nú agði kennslukonan. -
Gat pabbi þinn ekki gert
það?
- Nei svaraði drengurinn. -
Það þurfti að vera alvöru
naut.
Klukkan var fjögur um morg-
unin, þegar hringt var við úti-
dyrnar á gleðihúsinu. For-
stöðukonan opnaði og fyrir
utan stóð kumpán einn með
báða handleggi í umbúðum.
- Mig vantar píu, sagði hann.
- Nei ekki á þessum tíma,
ansaði konan. - Klukkan er
fjögur og stúlkurnar sofa allar.
- Ekkert múður! hvein í pilti.
-Píu verð ég að fá á stundinni!
Nú varð flyðrumóðirin reið
og þusaði: - í fyrsta lagi sofa
þær allar eins og ég sagði. Og
svo skil ég ekki hvað þú hefur
að gera með stúlku, þú sem
ert með báðar hendur reifað-
ar.
Gaurinn leit á konuna með
aumkunaraugum og mælti: -
Með hverju heldurðu að ég
hafi hringt dyrabjöllunni!
Maður einn lenti i bílslysi,
missti meðvitund og rankaði
við sérá sjúkrahúsi. Fyrsta
lífsmark hans varað spyrja,
hvort hann væri kominn til
himnaríkis.
- Nei, elskan mín, heyrði
hann rödd konu sinnar
svara. Þú getur séð að ég er
hérna hjá þér.
Það stóð til að hengja tvo
menn. Böðulinn smeygði snör-
unni um háls þess fyrri, en
tókst það svo óhöndulega að
fanginn féll út í nærliggjandi
vatn og synti í burt. Þegar
böðullinn smeygði snörunni
um háls þess síðari, sagði
hann:- Hertu vel að. Ég kann
ekki að synda.
Lóa segir við vinkonu sína:
- Segðu mérnú, Vigga
min, hefur maðurinn þinn
aldrei komið að þér i rúminu
með ókunnum manni?
- Nei, aldrei, svarar Vigga.
Það hefur annað hvort verið
pabbi hans eða bróðir hans.
Hún Stína litla sat hin þæg-
asta og horfði á meðan for-
eldranir höfðu fataskipti, því
þau ætluðu I veislu. Þegar fað-
irinn tók smókinginn, sagði
hún aðvarandi:
- Pabbi, þú skalt ekki fara í
þetta.
- Af hverju ekki væna mín?
- Af því að þú ert alltaf lasinn
daginn eftir að þú ferð í þessi
föt.
Hann Leifur neytir áfengis
aðallega undir tveim kring-
umstæðum. í fyrsta lagi,
þegar hann er einn, út af
leiðindum. Og i öðru lagi,
þegar hann er í félagskap
annarra, til að vera ekki öðr-
um til leiðinda.
Þau hjónin voru eitthvað að
kýta, og að því kom að karlinn
sagði:
- Þú ert svo hjólbeinótt, að
grís gæti hlaupið á milli staur-
anna á þér.
- Nú hlauptu þá bara! svar-
aði konan á bragði.
Tvær roskanr konur sátu
á bekk í skemmtigarðinum
og köstuðu brauðmolunum
til fuglanna. Skyndilega
slangraði að bekknum
slarkaralegur piltur með
bjórflösku í hönd og settist
hjá þeim. Fljótlega hvíslaði
önnur konan að hinni:
- Emma, hann erað leika
við liminn á sér.
- Almáttugur, rektu hann
burt undir eins!
- Það er ómögulegt, svara
hin. Hann notar höndina á
mér.
Þú minnir mig ailtaf á sjó-
ferð, sagði ungfrú Þórhildur
Jónsdóttir við ungan uppá-
þrengjandi pilt.
- Einmitt, svaraði hann.
- Þú meinar að ég sé dálítið
rómantískur?
- Nei, heldur það, að ég finn
til flökurleika.
Farþegaflugvélin flaug yfir
Alpafjöllin, og ein daman leit
undrandi út um einn glugg-
ann.
- Hvað er þetta? spurði
hún flugfreyjuna og benti.
- Þetta er snjór, svaraði
flugfreyjan.
- Það hélt ég líka, sagði
stúlkan undrandi. En ég
heyrði manninn fyrir framan
mig segia að þetta væri
Sviss.
Sjómannablaðið Víkingur
45