Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2006, Blaðsíða 26

\
Roðamaur Cuðmundar Ármanns. Dálítið tœtingsleg fluga en falleg þó og kemur verulega á
óvart ef menn þora að prófa hana.
til að mynda stórskornum sjómanni úr
Vestmannaeyjum sem var lunkinn veiði-
maður og iðinn hnýtari. Hann var mikill
um sig á alla kanta og fingurnir eins og
símastaurar. Samt gat hann hnýtt listilega
vel gerðar flugur, nýtti allar dauðar
stundir úti á ballarhafi til að hnýta og
kom heim úr hverjum túr með góðan
afla og flugur í massavís.
Og það er ekki óalgengt að sjómenn
hnýti flugur á hafi úti. Stundum virðist
sem veiðibakterían stingi sér niður hjá á-
kveðnum starfsstéttum, eins og torkenni-
leg flensa. Frægt er að tónlistarmenn eru
margir hverjir ástríðufullir stangaveiði-
menn og þannig er það líka um sjómenn.
Róar hugann og styttir stundir
Valdimar Friðgeirsson er einn af þeim
sjómönnum sem hafa fengið bakteríuna.
Hann hugsar í hjólum og línum og finnst
fátt skemmtilegra en að tala um stangir
og fiska. Hann fer víða til veiða á hverju
sumri en segist eitthvað hafa linast við
nar Hólnwskrifar um
lagnar Hóinws
jTuguvewi
Sjómaðurinn hefur feng-
ið Ragnar Hólm Ragn-
arsson, reyndan flugu-
veiðimann, til að skrifa
nokkra þœtti í blaðið um
áhugamál sitt. í nœstu
tölublöðum verður litið
til hinna ýmsu veiðistaða
á íslandi en Ragnar hef-
ur leikinn á umfjöllun
um vetrariðju veiði-
manna, nefnilega hnýt-
ingar.
Hnýtt á hafi úti
Stangaveiði er ekki með góðu móti
hægt að stunda á veturna. Að minnsta
kosti ekki hér á íslandi. Fyrir áhugasama
veiðimenn er þetta náttúrlega grábölvað
en þó enginn frágangssök því menn geta
ýmislegt gert til að stytta biðina eftir
sumri. Pað að hnýta sínar eigin flugur er
til dæmis mjög vel til þess faliið. Hnýt-
ingar eru þægilegt og í rauninni mjög
skemmtilegt tómstundagaman.
Höfundur greinarinnar að veiðum í Hval-
vatnsfirði í Fjörðum með væna sjóbleikju.
Margsinnis hef ég heyrt af mönnum
sem dunda sér við það á frívöktum á
sjónum að hnýta flugur. Gjarnan eru
nokkrir saman á hverju skipi sem stunda
þetta og bera þá saman bækur sínar í
leiðinni.
Hnýtingar eru ekki fínleg handavinna.
Menn þurfa ekki að vera mjög fínlegir
eða miklir hagleiksmenn til að geta
hnýtt. Fyrir nokkrum árum kynntist ég
hnýtingarnar á síðari árum. Hér áður fyrr
hafði hann hnýtingagræjurnar alltaf með
sér um borð ef aðstæður leyfðu.
„Við vorum þrír saman sem hnýttum
um borð í Sléttbaki EA og það var oft
ansi gaman,” segir Valdimar. „Pað mynd-
aðist ágæt stemning í kringum þetta hjá
okkur og var gott að hafa svona sameig-
inlegt áhugamál um borð. En síðan fór-
um við hver í sína áttina og þar með
lognaðist þetta út af, að minnsta kosti
hjá mér.
Ég er núna á Höfrungi AK, Óli Kristjáns
er á Víði EA og Sverrir á Guðmundi VE,
þannig að þessi litli hnýtingaklúbbur
hafsins dó eiginlega drottni sínum. Þetta
voru mjög góðir tímar en eftir þetta hef
ég varla tekið græjurnar með mér á sjó-
inn.
Aðstæður eru auðvitað mjög misjafnar
en þær voru mjög góðar um borð í Slétt-
baki. Þá var auðvelt að setjast niður og
hnýta þegar lítið var að gera en það er
alls ekki nóg að hafa bara líma, það þarf
líka að vera þokkalega gott veður. Þú
getur rétt ímyndað þér hvernig það er að
reyna að hnýta í veltingi og haugasjó.
Fjaðrirnar og allt dótið sem til þarf er þá
bara á fleygiferð um káetuna og maður
ræður ekki neitt við neitt. En þegar er
koppalogn og ekkert að gera, er ósköp
þægilegt að geta sest niður og hnýtt
nokkrar flugur. Það róar hugann og stytt-
ir manni stundir,” segir Valdimar Frið-
geirsson.
Já, það hlýtur að vera nokkuð undarleg
tilfinning að ætla að hnýta fíngerðar flug-
26 - Sjómannablaðið Víkingur