Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2006, Blaðsíða 16

Gísli Viggósson, forstöðumaður Siglingastofnunar íslands, rannsókna og þróunarsviðs, útlistar málin á Höfn i Hornafirði.
komu menn saman í Dalvikurskóla og
ræddu málin undir öruggri fundarstjórn
Konráðs Alfreðssonar, formanns Sjó-
mannafélags Eyjafjarðar.
•
Að loknum erindum blossuðu umræð-
urnar upp. Einn fundargesta lýsti hrifn-
ingu og nokkurri undran yfir því hvað
búið væri að gefa út mikið fræðsluefni í
nafni Áætfunar um öryggi sjófarenda.
Þessu efni hefur verið dreift í öll íslensk
skip, auk þess sem Hilmar og félagar
hans í Slysavarnaskóla sjómanna eru afar
duglegir að miðla því út til nemenda
skólans.
•
Menn höfðu áhyggjur af mannahaldi
um borð. Stefnt væri að því leynt og ljóst
að fækka í áhöfnum skipa. En það er á
hreinu, og kom skýrt fram, að ennþá er
með öllu óheimilt að sami maður stjórni
samtímis skipi og hífingum.
•
Einhverjum þótti miður að eingöngu
er gerð krafa um tvö reykköfunartæki í
fiskiskipum og enga reykköfunarbúninga
í fiskiskipum 24-60 metra á lengd.
Bætum slökkvigallanum við! Höfum
hann líka í björgunarskipunum sem
Landsbjörg er með, sögðu fundarmenn.
•
Tillaga kom fram um að myndavélar,
tengdar við stýrishúsið, yrðu gerðar að
skyldu-græju í vélarrúmum smábáta. Það
hefur til dæmis komið í ljós að lekavið-
vörunarkerfið er brigðult og því nauð-
synlegt að geta séð með eigin augurn
hvernig ástandið er í vélinni.
•
Töluverðar umræður spunnust urn
fjarskipli. Flóknar umræður. Miklar
skammstafanir og torræð hugtök. Þó sat
eftir að sjálfvirka tilkynningaskyldan var
litin hornauga til að byrja með en núna
vill enginn án hennar vera. „Það er þvert
á móti gott að vita að einhver í landi
fylgist stöðugt með okkur,” sagði einn.
„Og þeir skyldumenn eru fljótir að
hringja í okkur ef sambandið við kerfið
rofnar.”
•
Það vantar öflugan dráttarbát, skoðið
bara dæmin af Vikartindi og Baldvini
Þorsteinssyni. Og þau fara síst minnk-
andi flutningaskipin sem hingað sigla
vegna yfirstandandi stóriðjufram-
kvæmda.
Guðmundur Örn Guðjónsson, skip-
verji á Baldvini Þorsteinssyni EA 10,
flulti erindi á fundinum og áréttaði þelta
sérstaklega með tilvitnun í rannsóknar-
nefnd sjóslysa en eftir strand Baldvins
sendi nefndin frá sér eftirfarandi tillögu:
Að landhelgisgæslan fái til umráða sem
fyrst dráttar- og björgunarskip af þeirri
stærð sem getur dregið sem flest skip
sem eru í siglingum við strendur lands-
ins.
•
Ótrúlega margar hafnir eru stórhættu-
legar, benti einhver á. Víða vantar
bryggjustiga, kanta, lýsingu og fleira sem
gæti orðið mönnum til bjargar ef eitt-
hvað fer úrskeiðis.
Þetta þarf þó ekki að vera svo því í
gildi eru reglur um öryggi í höfnum
landsins.
Nú þarf að ganga úr skugga unt sann-
leiksgildi þessarar ábendingar og bæta úr
ef réttmæti hennar sannast.
•
Skemmtilegur punktur. Menn kvört-
uðu undan Siglingastofnun og sögðu
hana erfiða viðureignar. Hún hefði hins
vegar sýnt á sér nýtt og betra andlit á
fundinum.
Reyndar var ekki við öðru að búast því
að fulltrúar stofnunarinnar og fyrirlesar-
ar á Dalvíkurfundinum voru heiðurs-
mennirnir Gísli Viggósson og Jón Bern-
ódusson.
Fram kom að ekki er hægt að fá und-
anþágu frá öryggisfræðsluskyldu sjó-
manna nema einu sinni. Lögskráningar-
lög heimila ekki frávik frá þessari reglu.
Þannig að maður sem fer á sjóinn og fær
undanþágu hefur hana til þess dags sem
öryggisnámskeiðið á að byrja sem hann
er skráður á.
Ekki er veitt önnur undanþága. Hann
og útgerðin eru því að brjóta lög ef hann
lætur undir höfuð leggjast að sækja nám-
skeiðið en er áfram á sjónum.
•
Margt fleira bar á góma en við skulum
enda þessa samantekt með nokkrum
stiklum úr ræðu útgerðarmannsins,
16 - Sjómannablaðið Víkingur
i