Náttúrufræðingurinn - 1959, Side 46

204
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
steina, málma, trjátegundir, spunaefni, matvæli o. s. frv. Auðvitað
allt með verklegum æfingum í að prófa og greina þessa hluti.
Kennslu í smíðum, saumum og matreiðslu á að leggja niður í
þessum bekkjum, en handavinnu af slíku tagi má gjarnan hafa
og jafnvel auka í 3. bekk gagnfræðaskólans, fyrir þá nemendur,
sem ekki fara til landsprófs.
í landsprófsbekk og 3. bekk menntaskóla er tími til kominn að
lesa grasafræði og dýrafræði sérstaklega, og eðlisfræði svipað og
nú er gert. Bók um manninn, heilsufræði og heilsurækt, ætti aftur
á móti að lesa í öllum 3. bekkjum gagnfræðastigsins.
í lærdómsdeild menntaskólanna kemur, eins og nú, til viðbót-
ar jarðfræði og stjörnufræði og ennþá meira í líffræði, lífefna-
fræði og lífeðlisfræði. í stærðfræðideildum auk þess eðlisfræði og
efnafræði svipað og nú er.
Kennaraskólanum þarf að breyta. Láta landspróf gilda þar sem
inntökupróf og gera hann hliðstæðan menntaskólunum. Náttúru-
fræðinám yrði þar svipað og í máladeildum menntaskólanna. Gert
væri ráð fyrir því, að stúdentar frá kennaraskólanum stunduðu
2—3 ára nám við háskólann og teldust þá liæfir til að kenna í 1.
og 2. bekk gagnfræðaskólanna.
Það er augljóst mál, að ekki er unnt að sjá barna- og gagn-
fræðaskólum hér fyrir nægilega mörgum kennurum í náttúrufræð-
um, nema hægt verði að mennta þá hér heima. Hlýtur það að verða
hlutverk Háskóla íslands að veita slíka menntun. Stofnun nátt-
úrufræðideildar við háskólann hefur oft komið til tals, en ekki
orðið úr framkvæmdum. Slíka deild þarf þó að setja þar upp hið
fyrsta og ætti hún að vera hliðstæð verkfræðideildinni. Mundi
sú deild í fyrsta lagi veita undirstöðumenntun í náttúrufræðum,
2—3 ára nám, fyrir þá, sem ætla sér að ljúka kandidats-, magisters-
eða doktorsprófi við erlenda háskóla. í öðru lagi mundi þessi
deild veita bachelor-próf í náttúrufræðum fyrir þá, sem ætluðu
sér að kenna náttúrufræði við efri bekki barnaskóla og neðri bekki
gagnf ræðaskóla.
Vér íslendingar eigum að snúa oss meira að raunvísindum en
vér höfum gert. Það nægir ekki að fáeinir útvaldir leggi stund á
náttúrufræðilegar sérgreinar, enda þótt þeir ljúki í þeim háskóla-
prófi. Slíka menn þurfum vér auðvitað að eiga marga og meðal
þeirra einnig nokkra, sem ekki þurfa að sinna hagnýtum sjónar-