Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1959, Blaðsíða 53

Náttúrufræðingurinn - 1959, Blaðsíða 53
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 211 fyrst og fremst sú kenning hans, að til væru aðrar jarðstjömur byggðar mannverum. Að til væru aðrir heimar jafnraunverulegir og þessi, þar sem lifað væri og elskað, starfað og hugsað eins og hér, var kenning Brúnós, og sú kenning var jafnóframbærileg áður en vitað var af því, að til eru aðrar sólir og hún var sjálfsögð eftir að Brúnó hafði gert þessa uppgötvun. Kenning Kópemikusar var und- irstaða þessa heimsskilnings, sem ríki dulrænunnar hræddist mest af öllu, og það var þess vegna sem stuðningsmenn Kópemikusar- kenningarinnar, Galíleó og fleiri, voru ofsóttir eftir þetta, miklu fremur en vegna þess, hvernig hún var í sjálfri sér. Allir sem nokkuð hefur kveðið að við þau réttarhöld, bæði ofsækjendur og ofsóttir, munu hafa vitað, að það var kenning Brúnós, sem um var að tefla. En hann var aldrei nefndur á nafn, því það var dauða- sök að halda honum fram, og svo fór að fyrndist yfir nafn hans að mestu leyti í nærri tvær aldir, en uppgötvun hans lifði nafnlaus og varð vísindunum leiðarstjama, unz svo kom, að hún varð sjálf- sagður sannleikur, sem allir þekkja. Þá fór fyrst að rofa til fyrir frægð Brúnós, en menn mega reiða sig á það, að baráttan gegn hon- um hefur enn ekki verið látin niður falla. Þorsteinn Guðjónsson. Ritfregn ÁSKELL LÖVE and DORIS LÖVE,Cytotaxonomical Conspectus of the Ice- landic Flora, Acta Horti Gotoburgensis, XX, 4, 65—291, 1956. Það er ekki langt síðan grasafræðingar studdust nær eingöngu við ytri ein- kenni jurtanna til að greina í sundur tegundirnar og skipa þeim niður í kerfi eftir „skyldleika" í ættkvíslir. ættir, ættbálka o. s. frv. Nú á tímum hefur lterfis- fræðin fært mjög út kvíarnar. Útlitseinkennin ein nægja ekki til að komast að raunverulegum skyldleika lífveranna né licldur til að skilgreina tegundarhug- takið, sem einatt er mjög á flökti. Taka verður til greina sem flest önnur einkenni svo sem þau, er snerta lifnaðarhætti, lífsstarfsemi, efnasamsetningu, vefjabyggingu og útbreiðslusvæði. Síðast, en ekki sízt, hefur verið lögð áherzla
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.