Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1959, Blaðsíða 4

Náttúrufræðingurinn - 1959, Blaðsíða 4
162 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN Fyrsta Pólarárið jók mjög þekkingu vora á norðurslóðum, enda var á næstu árum þar á eftir skrifaður fjöldi vísindalegra rita, byggð á athugunum þeim, sem gerðar voru, oft við mjög erfið skilyrði, af leiðangursmönnum á rannsóknarstöðvum Pólarársins. Pólarárið 1932—1933. Á fyrstu áratugum 20. aldarinnar varð mjög ör þróun í flestum greinum náttúruvísindanna. Á sviði jarðeðlisfræði var þróunin hvað örust, t. d. í þeim greinum, sem mest áherzla var lögð á Fyrsta Pólarárið. Einnig höfðu opnast ný rannsóknarsvið innan jarðeðlisfræðinnar, svo sem þau fræði, er varða jónhvolf jarðarinn- ar og geimgeisla. Rannsóknar- og mælitæki höfðu þróast mjög. Þekking vor á pólsvæðum jarðarinnar hafði aukizt, svo að lögun og staðsetning landa og eyja var að mestu þekkt. Vegna allra þeirra nýjunga í vísindum og tækni, sem fram höfðu komið síðan á tímum Fyrsta Pólarársins, var stungið upp á því árið 1927 að endurtaka svipaðar samræmdar rannsóknir á heimskauta- svæðum jarðarinnar. Ýmsar alþjóðlegar vísindastofnanir fjölluðu um málið og Alþjóðlega veðurfræðistofnunin lagði formlega til árið 1929, að stofnað yrði til nýs Pólarárs 50 árum eftir Fyrsta Pól- arárið. Margar þjóðir hófu undirbúning að Öðru Pólarárinu, en um sama leyti skall yfir hin mikla efnahagskreppa og munaði minnstu að hún kollvarpaði öllum áætlunum. Vafalaust hefir kreppan valdið því, að Annað Pólarárið varð minna í sniðunum en annars hefði orðið, en dugnaður og harðfylgi örfárra manna bjargaði því, sem bjargað varð. Öðru Pólarárinu var hleypt af stokkunum 1. ágúst 1932 og stóð það yfir til 31. ágúst 1953. Alls tóku 44 þjóðir þátt í því, þar af sendu 22 þjóðir rannsóknarleið- angra út fyrir sín eigin lönd. Svo sem nafnið bendir til, var rann- sóknum Pólarársins einkum beint að heimsskautasvæðum jarð- arinnar og þó fyrst og fremst að norðurskautssvæðinu. T. d. var segulmælingastöðvum norðan 60. breiddarbaugs fjölgað úr 7 í 30. Þá voru jarðeðlisfræðilegar athuganir einnig auknar og samræmdar annars staðar á jörðinni. Athuganir þær, sem mest áherzla var lögð á voru veðurathugan- ir, jarðsegulmælingar og norðurljósaathuganir, en minni áherzla var lögð á mælingar á rafmagni í gufuhvolfinu og jónhvolfsathug- anir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.