Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1959, Blaðsíða 15

Náttúrufræðingurinn - 1959, Blaðsíða 15
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 9 ar áttir. Ekki er vitað um neinar aðrar leiðir til þess að stjórna hreyfingum plasmans. Engin tilraun með efni í plasma-ástandi verður því gerð án þess að nota segulsvið, og öll tæki til slíkra rannsókna byggjast að einhverju leyti á segulverkunum. Upphitun plasmans. Til þess að hægt sé að liagnýta orku léttra atómkjarna verður, eins og áður var á minnst, fyrst og fremst að framleiða hita, sem nemur tugum eða hundruðum milljóna gráða. Það er því áríð- andi að finna öruggar aðferðir til þess að snögghita plasmað. Þess var áður getið, að plasma mætti framleiða með því að senda sterk- an rafstraum í gegnum þunnt gas. Rafstraumurinn hitar einnig plasmað, en eftir því sem hitinn stígur, minnkar rafstraumsvið- námið og þar með hitaverkanir rafstraumsins. Talið er erfitt að komast mikið yfir milljón gráður með rafstraumsupphitun einni saman. Með samþjöppun má komast miklu hærra. Þegar lofti er þrýst saman hitnar það og það sama skeður með plasmað. Samþjöppun- in fer fram í sterku segulsviði. Ef plasmað er í segulflösku, eins og áður var lýst, þarf ekki annað en að auka segulsviðið. Kraftlínur sviðsins færast þá að miðjunni og plasmað fylgir þeim og þjappast saman í miðri flöskunni. Samþjöppunin getur einnig farið fram í fleiri þrepum. Eftir að nokkur samþjöppun hefur átt sér stað { stórri segulflösku, má láta segulsviðið ýta plasmanum inn í aðra minni, þar sem auðveldara er að framkalla mjög sterkt segulsvið, sem annast lokastig samþjöppunarinnar. Ýmsir fleiri möguleikar eru til upphitunar. Einn er í því fólg- inn að láta breytilegt segulsvið verka á nokkurn hluta plasmans. Þetta er einskonar seguldæla, sem dælir orku inn í plasmað og hitar það upp. Onnur leið til upphitunar byggist á því að senda mjög hraðskreiðar agnir, t. d. þunga vetniskjarna, inn í segulflösku, sem heldur þeim föstum. Hraðaorkan breytist þá í varma, svo að úr þessum hraðskreiðu ögnum ætti að geta myndast mjög heitt plasma. Ekki verður hjá því komizt, að mikill vanni tapist frá margra milljón gráðu heitu plasma. Þar er fyrst og fremst um að ræða varmageislun efnisins, sem ekki virðist nokkur leið að hindra, en
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.