Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1970, Side 94

Náttúrufræðingurinn - 1970, Side 94
212 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN kynnast veiðiaðferð hennar. Nú kemur fluga aðvífandi. Hinn vín- rauði litur blaðhvirfingarinnar hænir hana að. Og þegar hún kem- ur að jurtinni, skilur hún ekki í öðru en að allar þessar glitrandi perlur á yfirborði blaðanna hljóti að vera hunangsdropar; og nú ætlar flugan einu sinni að gera sér dagamun og gæða sér á reglu- lega góðu hunangi. Hún tyllir sér á eitt blaðið, en jafnskjótt verður henni Ijóst, að hún hefur reiknað skakkt. En nú er það of seint að snúa við, hún er orðin föst í slíminu. Hún berst um á hæl og hnakka, en það er aðeins til að gera illt verra. Hvað ber fleira til tíðinda? Við sjáum, að það er ekki aðeins flugan ein, sem hreyfist, heldur einnig hárin á yfirborði blaðsins. Fyrst sveigjast hárin, sem flugan snertir, inn að blaðmiðju, svo koma næstu hár á eftir og síðan koll af kolli. Og randhárin taka stóra sveigju til þess að ná sem lengst inn yfir blaðið. Að 2—3 stundum liðnum liggja rand- hárin eins og rimlaverk yfir alla blöðkuna, en innan við halda öll miðhárin flugunni í heljarklóm sínum, svo að ekki er vænlegt til undankomu. Þegar dýrið er dautt, leysist það upp fyrir tilstuðlan meltingar- vökva, sem er í slíminu, og síðan sjúga blöðin í sig allt, sem meltan- legt er af flugunni. Eftir 2—3 daga er sóldöggin búin að eta upp fluguna; þá rétta hárin úr sér og fá sinn upphaflega svip, eins og ekkert hefði gerzt. Samt verða kirtlarnir ekki starfhæfir fyrr en eftir 1—2 daga. Lyfjagrasið eða hleypisgrasið þekk- ir svo að segja hvert mannsbarn á íslandi, j)\'í að sú landareign mun naumast vera til, að ekki finnist þar lyfjagras — J>essi lágvaxna, bláblóma jurt með gulgrænum hvirfingsblöð- um. Eins og hjá sóldögginni eru blöð- in veiðitæki lyfjagrassins. Hvert blað er sem breið renna og mjög slímugt. Slím ]>etta kemur úr kirtlum af tvenns konar gerð, sem eru á yfir- borði blaðsins. Sumir þeirra líta út eins og smásæir sveppir, aðrir líkjast smáum vörtum. Kirtlar þessir eru svo smáir og þéttstæðir, að tala J>eirra, 2. mynd. Lyfjagras (Pinguicula vulgaris).
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.