Náttúrufræðingurinn

Volume

Náttúrufræðingurinn - 1970, Page 94

Náttúrufræðingurinn - 1970, Page 94
212 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN kynnast veiðiaðferð hennar. Nú kemur fluga aðvífandi. Hinn vín- rauði litur blaðhvirfingarinnar hænir hana að. Og þegar hún kem- ur að jurtinni, skilur hún ekki í öðru en að allar þessar glitrandi perlur á yfirborði blaðanna hljóti að vera hunangsdropar; og nú ætlar flugan einu sinni að gera sér dagamun og gæða sér á reglu- lega góðu hunangi. Hún tyllir sér á eitt blaðið, en jafnskjótt verður henni Ijóst, að hún hefur reiknað skakkt. En nú er það of seint að snúa við, hún er orðin föst í slíminu. Hún berst um á hæl og hnakka, en það er aðeins til að gera illt verra. Hvað ber fleira til tíðinda? Við sjáum, að það er ekki aðeins flugan ein, sem hreyfist, heldur einnig hárin á yfirborði blaðsins. Fyrst sveigjast hárin, sem flugan snertir, inn að blaðmiðju, svo koma næstu hár á eftir og síðan koll af kolli. Og randhárin taka stóra sveigju til þess að ná sem lengst inn yfir blaðið. Að 2—3 stundum liðnum liggja rand- hárin eins og rimlaverk yfir alla blöðkuna, en innan við halda öll miðhárin flugunni í heljarklóm sínum, svo að ekki er vænlegt til undankomu. Þegar dýrið er dautt, leysist það upp fyrir tilstuðlan meltingar- vökva, sem er í slíminu, og síðan sjúga blöðin í sig allt, sem meltan- legt er af flugunni. Eftir 2—3 daga er sóldöggin búin að eta upp fluguna; þá rétta hárin úr sér og fá sinn upphaflega svip, eins og ekkert hefði gerzt. Samt verða kirtlarnir ekki starfhæfir fyrr en eftir 1—2 daga. Lyfjagrasið eða hleypisgrasið þekk- ir svo að segja hvert mannsbarn á íslandi, j)\'í að sú landareign mun naumast vera til, að ekki finnist þar lyfjagras — J>essi lágvaxna, bláblóma jurt með gulgrænum hvirfingsblöð- um. Eins og hjá sóldögginni eru blöð- in veiðitæki lyfjagrassins. Hvert blað er sem breið renna og mjög slímugt. Slím ]>etta kemur úr kirtlum af tvenns konar gerð, sem eru á yfir- borði blaðsins. Sumir þeirra líta út eins og smásæir sveppir, aðrir líkjast smáum vörtum. Kirtlar þessir eru svo smáir og þéttstæðir, að tala J>eirra, 2. mynd. Lyfjagras (Pinguicula vulgaris).
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148

x

Náttúrufræðingurinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.