Fréttablaðið - 27.06.2009, Blaðsíða 18

18 27. júní 2009 LAUGARDAGUR
A
ð morgni 1. maí
fa nnst Dunca n
McKnight, söngv-
ari bandarísku
rokksveitarinnar
The Virgin Tongu-
es, meðvitundarlaus á gangstétt-
inni á Skólavörðustíg. Hvað gerðist
veit enginn með vissu en líklegast
þykir að hann hafi læst sig úti og
dottið þegar hann reyndi að klifra
út um glugga gangs og inn um
glugga íbúðarinnar þar sem hann
dvaldi. Íbúðin er á þriðju hæð
og fallið því hátt. Sjálfur hefur
Duncan lítið getað varpað ljósi á
atburðina. „Ég hef ekki hugmynd
um hvernig þetta gerðist. Ég man
ekkert eftir þessu,“ segir Duncan,
sem var haldið sofandi í öndun-
arvél í viku eftir slysið. Áverkar
hans voru verulegir; höfuðkúpu-
brot, hálsbrot, miklar innvortis
blæðingar og alvarlega sködduð
líffæri, átta brotin rifbein, brotin
mjaðmagrind og handleggur.
Ótrúlegur bati en langt í land
Tvísýnt var um hvort Duncan
myndi lifa slysið af og alls óvíst
hvað biði hans ef hann lifði. Tveim-
ur vikum eftir slysið útskrifaðist
hann hins vegar af gjörgæsludeild
og hefur bati hans hans verið öllum
vonum framar. Þrátt fyrir það er
enn langur vegur til bata. Hann
hefur verið í stífri endurhæfingu
á Grensási undanfarna daga og er
nú farinn að geta gengið óstuddur.
Hann getur líka talað, sem hann
þurfti að læra upp á nýtt. Enn
skortir þó nokkuð á hreyfigetu
hans og talfærni en læknar eru
bjartsýnir á að hann nái fullum
bata, fái hann fulla endurhæfingu.
„Mér líður mun betur en fyrst eftir
slysið. En ég á enn þá langt í land
og þetta mun taka tíma. En ég veit
að ég á eftir að snúa aftur í rokkið
og klára að taka upp plötuna með
strákunum,“ segir hann.
Allt fullt af Íslendingum
Íslandsdvöl strákanna var nýhaf-
in og þeir rétt búnir að fara gullna
hringinn og þefa af stemningunni
í Reykjavík þegar ógæfan dundi
yfir. Þeir höfðu hlakkað til ferð-
arinnar, enda eiga þeir marga
íslenska vini sem þeir kynntust í
Berlín, þar sem þeir búa allir. „Ég
veit ekki hvað málið er en það virð-
ist vera allt fullt af Íslendingum í
Berlín,“ segir Mike, gítarleikari
hljómsveitarinnar.
Í Berlín kynntust þeir meðal
annars meðlimum rokkbandsins
Singapore Sling, en það stóð ein-
mitt til að halda tónleika með þeim
laugardagskvöldið 2. maí, kvöld-
ið eftir slysið. Þeim tónleikum
var breytt í styrktartónleika sem
nokkrar hljómsveitir tóku þátt í.
Auk þess að halda tónleikana stóð
til að taka upp fyrstu plötu hljóm-
sveitarinnar hér á landi. „Tökurn-
ar höfðu gengið vel og við vorum
ánægðir með útkomuna. Nú hlökk-
um við bara til að komast aftur í
að vinna í plötunni, þegar Dunc-
an verður tilbúinn til þess,“ segir
Mike.
Báðu ekki um neitt en fengu allt
Fjölskylda Duncans í Bandaríkj-
unum hafði ekki tök á að koma til
Íslands og vera hjá honum. Því
hafa Mike og Nima, trommari
Virgin Tongues, dvalið hér með
honum frá því slysið varð. En það
er dýrt að búa á Íslandi og tónlist-
armenn, sem enn hafa ekki kom-
ist yfir þröskuld frægðarinnar,
synda yfirleitt ekki í seðlum. Frá
slysinu hafa þeir Mike og Nima því
verið upp á vini komnir, bæði nýja
og gamla. „Við erum svo ótrúlega
þakklátir fyrir alla þá hjálp sem
við höfum fengið í þessum furðu-
legu aðstæðum,“ segir Nima og
Duncan og Mike kinka báðir kolli.
„Við höfum fengið lánaðar íbúð-
ir til að búa í, strákarnir á veit-
ingastaðnum Segurmo hafa hald-
ið okkur gangandi með því að gefa
okkur að borða og við höfum meira
að segja fengið föt. Við báðum ekki
um neitt en höfum fengið alla þá
hjálp sem við þurftum. Marg-
ir hafa boðist til að hjálpa okkur,
meira að segja fólk sem við þekkt-
um ekki neitt,“ segir Mike og það
er greinilegt að hann talar fyrir
þá alla.
Þakklæti strákanna nær ekki
síst til læknanna og hjúkrunar-
fólksins sem hefur séð um Dunc-
an. „Það er æðislegt að sjá hvað
hjúkrunarkonurnar hugsa vel um
Duncan og það er greinilegt að
þeim þykir vænt um hann,“ segir
Nima og Duncan brosir og bætir
við: „Við fórum í heimsókn á gjör-
gæsluna eftir að ég útskrifaðist
þaðan. Þar tóku fimmtán manns
svo vel á móti mér, sem mundu
allir eftir mér. Ég mundi hins
vegar ekkert eftir þeim, sem var
dálítið skrýtið. En ég er svo feg-
inn að þetta hafi gerst hér og að ég
hafi ekki verið sendur úr landi.“
Engu tapað, bara frestað
Áður en örlögin gripu í taumana
hafði The Virgin Tongues verið að
„Við fórum í heimsókn á gjörgæsluna eftir að ég útskrif-
aðist þaðan. Þar tóku fimmtán manns svo vel á móti mér,
sem mundu allir eftir mér. Ég mundi hins vegar ekkert
eftir þeim, sem var dálítið skrýtið. En ég er svo feginn að
þetta hafi gerst hér og að ég hafi ekki verið sendur úr landi.“
Snúa sterkari aftur í rokkið
Stutt tónleikaferðalag The Virgin Tongues til Íslands breyttist í tveggja mánaða erfiðisgöngu en söngvari sveitarinnar slasaðist
lífshættulega þegar hann féll niður af þriðju hæð hinn 1. maí. Hólmfríður Helga Sigurðardóttir hitti þá Duncan, Mike og Nima
sem ætla að halda þakkartónleika fyrir alla sem hafa auðveldað þeim lífið hér, um leið og Duncan hefur heilsu til.
THE VIRGIN TONGUES Rokkararnir Mike, Duncan og Nima hafa skapað sér stórt nafn í Berlín en þeir spila sýrurokk sem minnir á tónlist sjöunda áratugarins. Þeir ætla að snúa sér aftur að upptöku sinnar fyrstu plötu, um
leið og Duncan hefur náð sér að nýju eftir skelfilegt slys sem hann lenti í í Reykjavík. FRÉTTABLAÐIÐ/ARNÞÓR