Samvinnan - 01.04.1930, Síða 30

24
S A M V I N N A N
verzlun og framleiðslu í stórum stíl með lýðstjórnarskipu-
lagi, og alls staðar ber það margfalda ávexti til almenn-
ings heilla, og alls konar umbóta.
Því þá ekki að koma þessu skipulagi á alla verzlun
landsmanna? Því þá ekki að leggja hnefann á borðið með
ummælum Ófeigs til hinna ríkilátu prangara, sem setzt
hafa upp hjá oss með fylgdarliði sínu og skjólstæðingum,
og hafa étið okkur svo að segja út á húsgang.
Því miður verður þess líklega langt að bíða, að allur
almenningur öðlist þá skapsmuni, skilning og hugarfar,
sem til þess þarf að leysa af höndum það hlutverk, sem
Ófeigur litli í barnæsku benti mönnum á.
Ekki mundu þó allir hnefar alls almennings saman-
lagðir vera síður ægilegir í augum ríkilátra prangara, en
hnefi Ófeigs gamla í Skörðum; það skortir stórhug, þekk-
ingu og skilning og umfram allt trú og vilja.
Hálfleiki, hálfverknaður, hugdeigla gagnvart ríkilæt-
inu virðist vera einkenni nútímakynslóðarinnar. Sináhygli
og sérgæðingsháttur veður uppi hvívetna í almennings
málum, eyðir áhrifum þess, sem bezt er gert, og truflar
alla skipulags viðleitni.
Að þetta sé ekki ofmælt sannar það furðulega fyrir-
brigði, að jafnvel þeir menn, sem kalla sig samvinnumenn,
gera sig að undirtyllum gamalla selstöðuverzlana, og reka
erindi þeirra við almenning. Með því auðga þeir þær og
efla, en vinna gegn þeirri stefnu, sem þeir þó dingla aftan
í með látalæti sín.
Hvemig er þess að vænta, að nokkrir sigrar vinnist
með slíku fylgdarliði? Það er ekki til svo gott og rétt-
mætt málefni, að það nái fram að ganga, ef unnið er að
því með slíkum smásálarskap, tómlæti og tvöfeldni. —
Ófeigur vill nú á fertugsafmæli sínu minna kaup-
félagsmenn á það markmið, sem hann í uphpafi benti
þeim á, og eggja þá lögeggjan að keppa að því með fullri
alvöru, eindrægni og einbeittum vilja. Markinu er hægt að
ná, það hljóta allir að játa aðrir en dáðlausar smásálir
og fáráðlingar. —