Samvinnan - 01.04.1930, Blaðsíða 76

70
SAMVINNAN
mínútum úr lifandi skepnu í glæsilega og eftirsótta mark-
aðsvöru. Skepnunni er ýtt úr réttinni inn í lítinn klefa.
Bandi er brugðið um annan afturfót hennar og hún hafin
á loft. Slátrai'inn stingur svínið með hníf í hálsinn, og
blóðið streymir eftir rennu ofan á neðri hæð. Jafnskjótt,
sem blóðið er runnið úr skepnunni færist hún áfram eftir
jámslám, sem liggja um húsið þvert og endilangt, uppi
undir lofti. Næsti áfanginn er pottur geysimikill með
sjóðandi vatni. Skrokkarnir eru keyrðir á kaf í pottinn,
margir í einu, og síðan færðir upp á borð með ausu einni
ferlegri. Er þá laust á þeim hárið að mestu leyti, og er
það þá skafið af, svo sem hægt er. Næst er svíninu lyft
inn í glóandi ofn. Þar hefir það nokkurra sekúndna dvöl
og brennur þá það, sem eftir kann að vera af hári, og
skinnið stiknar. Kemur skrokkurinn kolsvartur út úr þess-
um hreinsunareldi og heldur ófrýnilegur. Næst er skepn-
an þvegin, tekið innan úr henni og höfuðið skorið af. Er
skrokkurinn þá brennimerktur merki því, sem danskt
svínakjöt á að hafa í Englandi. Loks er skrokkurinn
höggvinn í tveimt eftir endilöngu og lagður í saltpækil. Þar
liggur kjötið nokkra daga, en er síðan tekið upp og saum-
að í léreftsumbúðir og sent af stað til Englands.
VI.
Sauðfé er ákaflega fátt í Danmörku núorðið. Á sveita-
bæ á Jótlandi, þar sem undirritaður dvaldi um tíma síð-
astliðið sumar, voru um 50 nautgripir og 70 svín, en ekki
nema 3 ær! Ullin af þessum fáu kindum var ekki einu
sinni unnin heima, heldur send í verksmiðju. Tóskapur er
alveg að ieggjast niður í Danmörku. Það mun vera frem-
ur sjaldgæft, að ung-ar sveitastúlkur læri að prjóna.
Hestar eru nokkuð margir. Danskir hestar eru miklu
stærri en íslenzku hestamir, og er farið að nota þá til
vinnu tvævetra. Hestar eru í Danmörku, eins og víðast
annarsstaðar erlendis, nærri eingöngu notaðir til dráttar,
ekki til áburðar eða reiðar. Þann tveggja mánaða tíma,
sem jeg dvaldi í Danmörku í sumar, sá eg aldrei mann á