Samvinnan - 01.04.1930, Blaðsíða 92

86
S A M V I N N A N
Auk Markarfljóts þarf fleiri ár að brúa þar eystra
og' leggja smá vegarkafla. En allt er þetta smáræði hjá
brú á Markarfljót. Því að hvorki er mikil þörf vega né
hægt að leggja sandana sjálfa. En með brú á Markar-
fljóti og nokkrum smábrúm, má heita að öll V.-Skafta-
fellssýsla sé „opnuð“ til umferðar. En langt mun þess að
bíða, að fundin verði ráð til þess að beizla vatnaflögðin í
A.-Skaftafellssýslu.
Mjög er nú deilt um, hversu vegir skuli lagðir norður
og vestur frá Reykjavík. En fleiri og fleiri munu hallast
að því, að leggja beri þjóðveg kring um Esju og hafa
bílferju á Hvalfirði. Kemur sá vegur mörgum og frjó-
sömum sveitum betur inn í nágrenni Reykjavikur og
bætir markað þeirra. En vegur þessi og bílferja er og hin
greiðasta og beinasta samgöngubót milli allra Borgfirzkra
byggða og Reykjavíkur, þegar komið er samband við
vegakerfi Borgarfjarðar. Hygg eg varla þurfi fleiri orð-
um að því að eyða, að ofan á verði, að leggja þjóðveginn
um Hvalfjarðarferju til Borgarfjarðar.
Hingað til hefir um fátt verið annað rætt, en að sjálf-
sagt væri að vegasamband milli Borgarfjarðar og Norð-
urlands væri eingöngu bundið við Holtavörðuheiði og Dal-
imir fengi aðeins veg um „Bröttubrekku“. Holtavörðu-
heiði er einn með lengstu fjallvegum. Hún er hin vestasta
og stytzta af hinum mörgu fjallleiðum milli Norður- og
Suðurlands. Sagan sýnir, að almenningur hefir alltaf ver-
ið að leggja leiðina vestar og vestar milli fjórðunganna,
meir eftir sveitum, minna eftir öræfum. Sprengisandur og
Vatnahjallavegur mega heita aflagðir alfaravegir fyrir
mörgum öldum, en voru fjölfarnir áður. Kjölur og Kaldi-
dalur eru betri og styttri og voru lengur fjölfamir, en
hafa nú niður lagzt að mestu. Hið sama má segja um
Amarvatnsheiði og Tvídægru.
Eg hygg engan efa á því, að sú þróun, að færa vegi
af fjöllum og þræða byggðir, haldi áfram. Eg tel alveg
víst, að eftir nokkur ár verði Holtavörðuheiði niður lögð