Samvinnan - 01.06.1968, Blaðsíða 52

STEINAR SIGURJÓNSSON:
Það var hann Siggi sem gekk framhjá
dyrunum þá í peysu með sítrónflösku,
og sítrón minnti hann á haf eða þyrsti
hann til hafsins, einhvern veginn þyrsti
hann. Það er svo skrítið að her skuli
vera kominn, hugsaði Siggi. Ég veit ekki
af hverju það er skrítið, en það er skrít-
ið samt. Herinn er í klossum sem smella
í götuna svo að heyrist í ans einhver sé
að deya. Morð, morð! Það er alveg svo
undarlegt hve það er skrítið, hugsaði
Siggi litli tíu ára með sítrón og var hálfa
og heila daga að glápa á herinn og vissi
ekki neitt í sinn haus. Hann bara kitlaði
í magann. Hann hafði keypt sítrónflösku
í Jóa-sjoppu og nú stóð hann kyrr frammi
fyrir hvíta húsinu sem einu sinni var
bókasafn en nú bolluverksmiðja. Og þá
heyrði hann í mótorhjclinu. Það var ein-
hversstaðar niðrí bæ. Hann stóð alveg
kyrr og glápti með sítrón í hendi. Það
er alltaf verið að gera bollur og maður
verður feitur af lyktinni, hugsaði Siggi.
Það heyrðist hátt í dósunum og vélarnar
eru mjög mjög skrítnar. Þær eru svo
undarlegar og bolludósirnar snúast í
hríngi og hríngi og hríngi og allir verða
svo feitir af bollum eða bara bollulykt
og ég veit ekki hvernig vélarnar eru.
Hann horfði á Fíu og tennur hennar
hlógu alltaf og hann fann lykt frá dyr-
unum, annað hvort bollulykt eða bollu-
svitalykt! Það er ein lykt. En Fía er
falleg, það er skrítnast, og hún er eldri
en ég. Hann sá líka konur við vélina. Þær
hlógu.
Það var hann Siggi sem gekk framhjá
dyrunum. Ég var að kaupa sítrón, sagði
Siggi við sjálfan sig. Ég ætla að drekka
það heima. Það er svo gott. Þá sá hann
Tjalla koma á hjólinu og Fía var í bollu-
svuntu og gufan var ans sviti, hugsaði
Siggi og horfði á magann á Fíu og vissi
að honum þótti skrítið að vera til; og
einu sinni sagði Tjalli halló, digga-digg,
og dansaði í bragga við kóst og hló og
lagðist í rúmið sitt fullorðinn með skegg.
Diggadigg! sagði hann.
Hve það var skrítið og ég feiminn og
stóð á gólfinu og þorði ekki að fara að
rúminu til að fá karamellur. Ó, her!
Hvað skyldi mamma segja ef hún vissi
að ég var þarna?
Diggadigg! Mí giv jú gott. Nó. Ó jes
jú fá gott. Æ dónt nó. Komm komm boí,
sagði hann góður og ekki vondur. Æ
dónt nó; æ gó.
Það var hann Siggi sem var fyrir fram-
an dyrnar og bollulyktin kom yfir hann
ans furðulega góð hræðileg lykt af því
hann heyrði í mótor og óttinn sveimaði
inn í maga hans því einu sinni sá hann
títu á her og einu sinni svaf hann í
rúmi hjá Rósu sem var eldri en Fía.
En Fía var fallegri af því hún var úng og
fallegasta stelpa í öllu öllu þorpinu. Hann
sá Fíu inn um opnar dyrnar og glápti
á hana og Tjalli ekur alltaf á fullri slysa-
ferð um þorpið með látum sem eru ans
styrjöld, og einhver sagði: Hann er
flugumannalegur þessi svarti á mótorn-
um, þessi með skothöglin í holdinu. Haf-
iði ekki tekið eftir skrámunum á þeim
djöfli? Hvað er það? Aska? — stríðs-
styrjöld? Og geggjaður er verra en brjál-
aður því það er hræðilegt.
Hjólið ólmaðist ans þúsund byssur þeg-
ar hann kom fyrir hornið til að finna
Fíu. Díííd! sagði hjólið og kom ofboðs-
lega. Það sá Fía.
Hún var í bollufýlu með svuntu fjórtán
og loðin og góð. En það er skrítið að hún
skuli hlæa að dídinu. Hinar hlæa líka,
ans hænur. Hjólið nam staðar og samt
lét hann það segja díd bara til að Fía
yrði kát og varð kát og Tjalli hló full-
orðinn ans maður, farinn að raka sig og
þúngur. Díííd! sagði hjólið og Fía greip
um magann og hann hlær með húfuna
í hendi.
Það var hann Siggi og enginn annar
sem stóð þarna kyrr með þurran munn
og augu hans voru ans tvö stór núll. Það
var enginn annar en hann Siggi sem
stóð þarna í peysu með sítrón og vildi
horfa hræddur.
Nei, ég er ekki hræddur. Fía horfir á
hann í svitabollulykt og góð með sítt
hár niðri og einu sinni var ég inní fjósi
með stelpu sem kom úr Reykjavík og
hún sagði komdu og við fórum inn í bás
og horfðum hvort á annað og önduðum.
Það var skrítið, í fjósafýlu, hún í rauðum
smellukjól og pabbi hennar hét Óli og
fór með hana suður næsta dag og ég
stóð á bryggjunni og sá hana og var
sveittur á höndum og fjósafýlan ekki
lengur til og kannski var aldrei fjósafýla
af því hún var falleg.
Íííí! sagði Fía, úng, en hann fullorðinn
og rakar sig. Íííí! Hún sem er falleg ans
appelsína og segir ííí til að vera kurteis,
kannski hrifin, úr því hann lét hjólið
dída? Hún sem er með hár niður með
vöngum og slær því aftur með hendinni
eða kannski bara hlátrinum, af því hún
er dásamleg, hárið rjúkandi í einhverri
fegurð af því hún er láng láng best í
heimi. Það er skrítið. Er ég kannski
hræddur?
Ég er bara hræddur í maganum af
því Fía er þarna og hjólið kom og lét
hana hlæa að dídinu því einu sinni sá
ég hana spegla sig en hann er gamall
og hún fjórtán, ég bara tíu, og hann rak-
ar sig og reykir ans fullorðnir menn sem
geta kramið mig ans voðalegur hestur.
Hún sá mig ekki og ég þorði ekki inn
af því ég var svo feiminn við hana en
er kannski laglegur samt. Er ég laglegur?
Ég var að bera út Moggann þá og sá
hana þegar hún var að fara úr pilsinu
til að spegla sig. Og svo fór hún úr
undirkjólnum og fónninn var í gángi
með rúmbuna og þá var ég á gánginum
með Moggann og fór ekki og þá var hún
í ekki neinu utan um líkamann og fór
svo að reykja bara fjórtán með sígarett-
una í annarri hendi en snerti sig með
hinni þar sem er svo skrítið og synd. Þá
var eitthvað undarlegt því hún stóð
þarna fyrir framan spegilinn að sýngja
með fóninum fjórtán, með sígarettuna
og hár samt.
En ég held samt ég geti verið lagleg-
ur. Kannski er ég góður og skemmtileg-
ur og laglegur? Ég bara vissi ekki hvað
ég átti að gera. Ég var að bera út Mogg-
ann. Ég glápti bara þótt ég sé kannski
laglegur og fór ekki inn. Svo heyrðust
eintómar trumburúmbur og reykur af
sígarettunni leið upp með líkama henn-
ar og sökk í hárið. Ekki nema fjórtán
og gæti verið með strák og kannski átt
barn af því hún er með hár og kannski
kona með manni sem á rakvél og er
harður! Hræðilegt, hræðilegt!
Tjalli dídaði íyrir Fíu sem einu sinni
horfði á sig í engu og hló í spegilinn af
því hún var falleg. Getur hún þá verið
með manni sem á rakvél?
Ég hef venjulega skipt hárinu vinstra
megin en nú er ég farinn að skipta hægra
megin. Hefurðu tekið eftir því? Díííd!
Sérðu ekki hve hann er með stórt
andlit og harður ans hestur og þúngur?
Því einu sinni sá ég hana í engu og
stundi einhvern veginn vel lángt niðrí
maga. Ég veit ekki af hverju. Það var
einhvers konar hræðsla ans núna en
það heyrðist ekki. Það er ans ég stynji
upp úr öllum likamanum af hræðslu af
því ég sá hana einu sinni, með hár, og
hann er í her og gæti kannski meitt
mjúka stelpu ans Fíu.
Ef hún spryngi, í rúmi, í rúmbulofti að
mása af því hann er þúngur og rakar
sig?
Það er eitthvað skritið og óþolandi að
lifa. Hjólið er skrítið og ferðin og græna
52