Samvinnan - 01.06.1971, Síða 4

tíraa, af öðrura, heldur mest og
fyrst og fremst af sjálfum sér.
Þessu virðist nú að mjög raiklu
leyti snúið við.
Nú er tímaritið Samvinnan
allt annað en áður var að flestu
leyti. Samvinnan er að vísu enn
allglæsileg að ytra útliti og
prentuð á fínan og sterkan
myndapappír, en brotið er
lengi búið að vera um of stórt
í sniðum, rýmist illa í venju-
legum bókaskápum, en þó er
annað miklu verra. Nú er efni
hennar og innihald að mestu
skrifað af þeim mönnum sem
mættu „lærðir" kallast, há-
skólaborgurum, tiltölulega ung-
um „stofulærðum" mönnum,
sem virðist skorta lifsreynslu
og þekkingu á sínu eigin sam-
félagi, atvinnuháttum þess og
afkomu, og raunsæja hugsun
gagnvart smæð þess. Margar
þessara ritgerða gætu vel pass-
að til að birtast í Þjóðviljanum,
svo einhliða eru þær í vissa
átt, en eiga varla heima í hlut-
lausu tímariti um félags- og
menningarmál, ef Samvinnan á
að vera það, sem mönnum hef-
ir nú helzt skilizt, og talsvert af
ritgerðum þar ber með sér, að
þú ert bara ekki nógu vandur
HVAÐ
HVERNIG
HVENÆR
Prentun alls konar, frá nafnspjaldi til dagblaða í litum
PRENTUN — BÓKBAND PAPPÍRSSALA
PRENTSMIÐJAN EDDA H F.
Lindargötu 9A — Reykjavík — Sími 26020 (4 línur)
4