Fréttablaðið - 22.08.2009, Qupperneq 26

26 22. ágúst 2009 LAUGARDAGUR
S
igurður: „Heyrðu, sástu
fyrsta þáttinn um hana
Ástríði?“
Heiða: „Nei, hvaða
þáttur er það?“
Sigurður: „Nýr sjón-
varpsþáttur á Stöð 2. Fyrsti þátt-
urinn var ógeðslega fyndinn.
Ilmur Stefánsdóttir leikur stelpu
sem elst upp í Danmörku hjá
mömmu sinni sem er Kristjaníu-
hippi. Hún fær nóg af því og flyt-
ur til Íslands til að fara að vinna
hjá fyrirtæki í fjármálageiranum.
Þetta var tekið upp fyrir hrun.
Fólk var hálfstressað yfir því
hvernig þetta myndi fara í land-
ann. En þetta á svo innilega vel
við núna.”
Heiða: Ég verð að sjá þetta. Ann-
ars er ég ömurleg þáttamann-
eskja. Ég hef aldrei fylgst með
neinum þætti í sjónvarpinu, ekki
Friends og ekki Sex and the City.
Og svo er ég ekki með Stöð 2.”
Sigurður: „Ekki ég heldur. Ég
er ekki einu sinni með loftnetið
í sambandi. Ég myndi sennilega
ekki vita ef þessum þáttum held-
ur nema af því við gerðum tón-
listina fyrir þá. Það er svo mikið
rugl í sjónvarpinu, raunveru-
leikaþættir sem allir byggja á
sömu formúlunni. Annars las ég
grein eftir Davíð Þór Jónsson í
blaðinu um daginn, þar sem hann
var að leggja til að senda út raun-
veruleikaþætti frá Alþingi. Ef
alþingismenn standi sig ekki vel
detti þeir út af þingi. Það fannst
mér alveg frábær hugmynd. Ef þú
mátt kjósa þá inn, af hverju máttu
þá ekki kjósa þá út?”
Heiða: „Nákvæmlega!“
Glansgallar í rastalitum
Þekkist þið eitthvað eða hafið þið
rekist eitthvað á hvort annað í
gegnum tíðina?
Sigurður: „Nei við þekkjumst
ekki neitt. En ég veit ekki hvort
þú manst eftir stelpu sem var
að vinna hjá ykkur fyrir nokkr-
um árum sem var alveg rosalegt
Hjálma-fan?“
Heiða: „Já, það hefur alveg örugg-
lega verið Susan.“
Sigurður: „Einmitt. Einhvern tím-
ann bjugguð þið til Atikin-peysur
á okkur með nöfnunum okkar á
erminni.“
Heiða: „Svona glansgallar í rasta-
litum? Við eigum mynd af ykkur
uppstilltum eins og fótboltaliði í
þessum göllum. Hún er geðveik.“
Sigurður: „Þessi stelpa fékk boð
um að koma á tónleika hjá okkur
og fékk að koma upp á svið til
okkar. Hún skældi bara og skældi.
Þetta var rosalega fyndið og
furðulegt.“
Heiða: „Hún var ekkert smá
ánægð með þetta. En ég man að
okkur fannst tilvalið að þið yrðuð
í þessum göllum. Þeir voru það
fyrsta sem við gerðum í þess-
ari Atikin-línu sem er svona lítil
strákalína. Og ég hef oft séð
ykkur í þessum göllum.”
Sigurður: „Já ég var oft í
mínum.“
Líf í flippskunkunum
Heiða: „En þú þekkir Ester, sem
vinnur hjá okkur, er það ekki?“
Sigurður: „Ester Ýr? Jú. Hún er
flippskunkur.”
Heiða: „Já, það er sko mikið líf í
Ester. Það er reyndar mikið líf í
öllu fólkinu sem er að vinna með
mér.“
Sigurður: „Já er það ekki. Gengur
þetta ekki bara vel?“
Heiða: „Jú, mjög vel, við erum
á blússandi siglingu. Við erum
til dæmis að fara að opna búð á
Laugavegi 56 í september. Við
ætlum einmitt að vera með svona
snemmbúið opnunarpartí á Menn-
ingarnótt. Stór bakgarður fylgir
húsinu sem við erum búin að vera
að gera flottan. Þarna er verönd,
hjólabrettarampur og stór vegg-
ur sem við ætlum að fá listamenn
til að skreyta. Þetta verður stemn-
ing. Svo ætlum við að selja aðrar
vörur í búðinni líka til að gera
hana enn þá skemmtilegri. Skó,
gleraugu, úr …“
Sigurður: „Hey, þá getið þið getið
selt plötur frá útgáfufyrirtækinu
okkar.“
Heiða: „Það væri mjög sniðugt.
Við erum mjög opin fyrir því að
selja tónlist í búðinni og ætlum að
vera með tónleika og alls konar
uppákomur í garðinum. Það væri
gaman að fá ykkur einhvern tím-
ann í það.“
Sigurður: „Já, það má örugglega
að skoða það.”
Heiða: „Staffið yrði ánægt með
það. Við hlustum nefnilega oft
á ykkur í vinnunni. En hvernig
datt ykkur annars í hug að fara
að spila reggí á Íslandi?“
Sigurður: „Reggí á vel við Íslend-
inga, þótt við séum við fyrstu
sýn ekki mjög áberandi reggí-
fólk − ekki svört og með krullur
í hárinu. Ég vil reyndar meina að
það sé óteljandi margt skylt með
þessum þjóðum, Jamaíkabúum og
Íslendingum. Við fórum til Jam-
aíka til að taka upp plötu og heim-
ildarmynd í vor og þar komst ég
að þessu. Það er alveg vert horfa
þangað yfir. Tékka til dæmis á á
því hvernig Alþjóðagjaldeyris-
sjóðurinn fór með Jamaíka.”
Heiða: „Og fer myndin ykkar eitt-
hvað inn á þetta?”
Sigurður: „Nei, það er alveg með-
vituð ákvörðun hjá okkur að vera
ekki pólitískir. Það er mikilvæg-
ara fyrir okkur að búa til góða
tónlist, þannig að fólk geti alla
vega komið heim til sín og gleymt
sér í því að hlusta. Þannig að
myndin fjallar bara um upptöku-
ferlið og heimamennina sem við
fengum til að taka þátt í verkefn-
inu. Það eru margir mjög skraut-
legir karakterar þarna. Þú verður
eiginlega að sjá þessa mynd. Hún
er snilld.“
Heimsyfirráð eða dauði
Þið hafið bæði náð langt, hvort á
sínu sviðinu. Stefnduð þið alltaf
hátt eða eruð þið bara heppin?
Heiða: „Já, maður verður að hafa
háleit markmið. Annars ganga
hlutirnir allt of hægt. Við til
dæmis ákváðum strax að við ætl-
uðum að verða alþjóðlegt brand.
Maður þarf að vera ansi þrjósk-
ur og trúa á sjálfan sig, því það er
fullt af fólki á leiðinni sem segir
að maður sé bara að bulla.“
Sigurður: „Þetta er þumalputta-
regla sem er gott að hafa í gegnum
lífið allt saman. Þú verður alltaf
að stefna að einhverju. Þetta fylg-
ir vissulega líka tónlistinni, þótt
hljómsveitir hafi auðvitað mis-
jafnlega langan líftíma og fleiri
element spili inn í, spilla fyrir
eða hjálpa til. Svo er heppni alltaf
hluti af þessu.“
Heiða: „Og að vita hvenær þú
þarft að vera á réttum stað á rétt-
um tíma …“
Sigurður: „Í réttu fötunum! Það
þýðir til dæmis ekkert að vera
á Selfossi í Sirkusgallanum. En
auðvitað eru markmið misjafn-
lega háleit. Við í Hjálmum fórum
til dæmis aldrei af stað með það
að markmiði að sigra heiminn.
Við tókum þá ákvörðun í upp-
hafi að vera íslensk hljómsveit
og syngja á íslensku. Við áttuðum
okkur alveg á því að það er erfitt
Í rastalituðum glansgöllum
Fatahönnuðurinn Heiða Birgisdóttir væri til í að spila reggí með strákunum í Hjálmum. Sigurður Guðmundsson segist hald-
inn of alvarlegum athyglisbresti til að geta haft skoðun á klæðnaði annarra. Hólmfríður Helga Sigurðardóttir komst að því að á
rökstólapar vikunnar er sammála um að óskipulag í réttu magni sé nauðsynlegt skapandi fólki.
Á SKRAFI Sigurð Guðmundsson og Heiðu Birgisdóttur þekkja flestir einfaldlega sem Sigga í Hjálmum og Heiðu í Nikita. Þau þekktust ekki áður en þau settust á rökstóla Fréttablaðsins en voru ekki lengi að smella
saman og stofna til óformlegs viðskiptasambands. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Á RÖKSTÓLUM Ókei, við getum kannski ekki alveg verið að blæða í flat-
skjá í hvert einasta herbergi, enda er það fokking fásinna
að ímynda sér að lífið eigi að vera þannig