Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.12.1922, Blaðsíða 56

166 Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
ið byrjaðir um ullarsölu til Póllands. pað var því afráð-
ið af stjórn Sambandsins og framkvæmdastjóra þess,
að framkvæmdastjóri Sambandsins í Kaupmannahöfn,
hr. 0. Rafnar, færi til Danzig í þessum erindum. Fór
hann þangað í ágústmánuði og um leið til Lodz og fleiri
stærstu ullariðnaðarborga Póllands. I för með honum
var forstjóri áðurnefnds firma í Danzig, sem á stríðs-
tímunum annaðist viðskiftin við Rússland og Pólland
fyrir þýsku stjórnina.
Frá ársbyrjun 1921 og fram í miðjan sept. voru
ágætistímar fyrir pólskan ullariðnað. Pólska stjórnin
keypti mikið af fataefnum handa hernurn og ullarverk-
smiðjurnar seldu einnig mikið af dúkum til útlanda
(Rúmeníu, Ungverjalands og víðar).
íslensku ullina mátti mikið nota í hermannafata-
efni, eða alt að 70%, eftir því sem ýmsir verksmiðju-
eigendur skýrðu frá.
Útlit með sölu ullarinnar í Póllandi var því mjög
álitlegt í ágústmánuði. Og þá var heldur ekki hægt
að selja neitt í Bandaríkjunum. Nú hagar svo til víða,
að kaupfélögin verða að losna við ullina áður en haust-
kauptíð byrjar, vegna ónógs húsnæðis og erfiðra flutn-
inga að haustinu. pegar langur dráttur hefir orðið á
sölu ullarinnar, hefir orðið að koma nokknim hluta
Rennar fyrir til geymslu, annaðhvort hér heima, eða er-
lendis, og hvor leiðin sem valin er, hefir mikinn kostn-
að í för með sér.
pað var afráðið, eftir að búið var að rannsaka mark-
aðshorfurnar svo sem föng voru á, að senda um það
bil helming ullarinnar til Danzig síðari hluta ágústmán.,
einkum frá þeim höfnum, sem verst samgönguskilyrði
höfðu og nauðsynlega þurftu að losna við ullina fyrir
haustkauptíð.
Aðalerfiðleikamir við sölu til Mið-Evrópu á þessum
tíma var skortur á erlendum gjaldeyri. Firma það í
Danzig, sem samið var við að taka ullina í umboðssölu,