Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.12.1922, Blaðsíða 94

204 Tímarit íslenskra samvinnufélaga. '
menningarbaráttu sjálfra þeirra. Auðvitað eiga bændur
kost á því, hvenær sem þeir óska þess, að þeir menn,
sem nú halda uppi vörn og sókn í málstað þeirra í orði
og verki, snúist að öðrum störfum. En væntanlega verð-
ur nokkuð langt að bíða þess, að B. Kr. og öðrum róg-
berum takist að níða úr bændum þann manntakshug,
sem hefir bygt upp samvinnustarfserni í landi hér.
Væntanlega á hann eftir að verða sjónarvottur að því,
þótt aldraður sé, að fram sé sótt á ýmsum sviðum ótæm-
andi verkefna, en ekki hopað á hæl.
það vill svo vel til, að þessari lágu illkvitni er fljót-
svarað, með því að B. Kr. hefir í þessu máli borið vopn
á sjálfan sig. Á bls. 47 og víðar gefur hann í skyn, að
stefna Sambandsforingjanna sé sú, að halda mönnum í
skuldaánauð, til að tryggja sjálfum sér auð og áhrif. En
í veiðibræði sinni, að níða þessa menn á allar lundir
tekst honum svo ófimlega, að hann sakar þá um alveg
gagnstæðar aðgerðir. Á bls. 59—60 sakar hann Sam-
bandið fyrir harkalega innheimtu hjá viðskiftamönnum
þess og fyrir að halda í við eyðslu manna. Út af því
spinnur hann lopann á þann hátt, að það er allhlægi-
legt. Væri fyrirgefanlegt að álíta B. Kr. ekki eins gáf-
aðan mann og sumir hafa viljað álíta. Hugsanalopinn
er svona: Með því að halda í við eyðslu bænda, geta
þeir ekki lengur haldið vinnufólk, því verkafólkið sér
allsnægtir allsstaðar annarsstaðar en hjá bændum. það
mundi þá streyma burt í allsnægtirnar, landbúnaðurinn
legðist í rústir og svo kæmi ef til vill hafísár ofan á
rústirnar.
Lesendumir sjá af þessu að B. Kr. ber foringja
Sambandsins gagnstæðum brixlum. Samkv. ásökunum
hans setja þessir menn öll járn í eldinn, til þess að halda
mönnum í skuldaánauð, en innheimta þó jafnframt skuld-
ir svo harkalega og halda svo í við menn, að búast má
við þvílíkum afleiðingum, sem svo skáldlega er lýst
á bls. 60.