Andvari - 01.01.2006, Side 123

andvari
HAMLET VIÐ HEIMSKAUTSBAUG
121
hann sé að reyna að vera? Ása syngur mansöng þar sem skilja má að Amlóði
sé ekki einn í tilverunni með vanda sinn. Prinsinn kveður nú uppúr með það,
að héðan í frá verði allt í góðri gleði, hann vilji aðeins fyrst vita, hvort allir
þekki lykilorðið að veislunni, svo að hægt sé að halda henni fram.
15. Annar seiður. Leyndargestur Amlóða í veislunni reynist vera spákonan
sem nú fær tækifæri að fremja seið sinn. Hún getur kallað til leiks fólk af
öðrum stöðum og tímum, meira að segja þá sem enn eru ófæddir, eins og
mann að nafni Amadeus ... Efasemdarmaðurinn Gamalíel spyr hvern sé
meiningin að framkalla og Amlóði svarar að það sé reyndar hans eigin faðir.
En það er skrímslið Finngálkn sem birtist, af því að samviskan gerir gungur
úr oss öllum. Völvan kveður með virktum um leið og allir aðrir breytast í
jarmandi lömb. Þetta skeið sakleysisins nota þó kóngur og Gamalíel til að
fanga Amlóða í net sitt.
16. / dyngju drottningar. Annað œvintýri. Drottning fær tækifæri til að
sýna vald sitt. Hún vill kveðja son sinn áður en hann sigli út á höf og lönd, og
það á að gerast í hennar eigin dyngju. Það á enginn hirðmarskálkur að vera
falinn bakvið vaðmálsteppi, því það hefur sýnt sig í heimsbókmenntunum, að
af því getur ýmislegt hættulegt hlotist. Amlóði gerir sér upp að hann sé dauð-
ur, en reynir síðan að nauðga móður sinni. Hún hrópar á hjálp og í uppistandi
sem af því hlýst kemur í ljós að það er Amlóði sem hefur látið líf sitt og ekki
Gamalíel.
17. Hirðsorg. Alvarlegur dans.
18. Gríman og tvítak hennar. Líkið er borið inn. Kveðjuathöfn í helgisiða-
stíl sem hefur óvæntar afleiðingar.
19. Draumur Amlóða. Draumurinn leiðir hann til Konstantínópel, þar sem
gull og grænir skógar bíða hans. Hann er leiddur upp á hátt fjall. Við rætur
fjallsins berjast villt dýr og eitraðar slöngur. Sjálfur sér hann skip sitt sökkva
í hafið og auðlegðina berast burt með vindinum, hin gullna borg í rústum.
Hann sér aðeins blóðugt lík föður síns. Og hann spyr: Af hverju ég, sem aldrei
hef brotið gegn vilja þínum, ég sem ætíð hef hlýtt boðum þínum?
20. Bardagi. Kóngur tekur af skarið og túlkar orð völvunnar: Sá sem ekki
er vakinn ... Allir bíða af því bana.
21. Þriðji seiður. Leikslok. Seiðkonan birtist og horfir yfir valinn: mann-
kynið. Eigi að síður reynir hún að spá nýjum heimi. Eða er það aðeins ósk-
hyggja? Nýr fyrsti morgunn? Eða eru þetta aðeins nokkrir leikarar að ljúka
leik sínum?