Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.2006, Blaðsíða 137

Andvari - 01.01.2006, Blaðsíða 137
ANDVARI HAMLET VIÐ HEIMSKAUTSBAUG 135 4. atridi er samtal Póloníusar og Ófelíu. Hún er alveg einlæg og veit ekki hvernig hún á að túlka atferli Hamlets. Tjald notað sem hún grípur í til halds og trausts. 5. atriöi eftir ljósabreytingu, hefst á því að kóngur kemur inn, hugsi, sest á bálkann og úr svip hans má lesa óróa. Drottning læðist aftan að honum og lætur vel að honum; hann vill í fyrstu ekki þýðast atlotin, en lætur undan og ástríðan nær yfirhöndinni. Þau velta út af bálkanum og í þeim stellingum koma þeir Rósinkranz og Gullistjarni að þeim. Þeir ætla í fyrstu að laumast í burtu eins og þeir hafi ekkert séð, en kóngur og drottning eru þá risin á fætur og eru að reyna að ná í skottið á viðeigandi virðuleika. Drottning leggur sig í lfma að sýna þeim elskusemi og trúnað; þeir eru bandamenn konungshjónanna og þeim falið mikið vandaverk. Þeim hins vegar í mun að vinna sig upp til áhrifa. En nú kemur Póloníus með tíðindi af Fortinbrasi; samkvæmt þeim fregnum á sá gamli sjúki og ellihrumi konungur Noregs að hafa kallað Fortinbras frænda sinn fyrir og bannað honum með öllu að herja á Danaríki. Þau tíðindi eru þó ekki með öllu trúverðug. En Póloníus hefur fleira í farteskinu: mjög háfleygt ruglingslegt bréf sem Hamlet á að hafa skrifað til Ófelíu „hinnar fagurgerðu“. Þetta verður til þess að ákveðið er að liggja á gægjum þegar Hamlet næst hitti Ófelíu. Hamlet verður þó fyrri til um njósnir, hann er á göngu og les í bók; heyrir samtalið. Fyrst hefur Hamlet Póloníus að skotspæni og gengur meðal annars krabbagang sem skelfir Póloníus verulega. Síðan leikur hann sér að þeim Rósinkranz og Gullinstjarna og nú koma kaðlarnir við sögu, hann klifrar upp eftir þeim og þeir verða að gera slíkt hið sama til að ná eyrum hans. Hann fer þá að róla þeim og þeir, einkum Gullinstjarni, er beinlínis í líkamlegum háska, þegar Hamlet neyðir út úr honum játningu þess efnis að þeir séu gerðir út af konungi og drottningu til að lesa í hug hans. Eftir þeim hafi verið sent til þess arna. Síðan kemur Póloníus og segir frá komu leikaranna; Hamlet hefur spáð fyrir því og þess vegna springa hann og R& G af hlátri þegar það gengur eftir. Leikararnir koma úr sal. Tal þeirra er allt mjög hversdagslegt, uns þeir fara að leika. Hamlet bandar þeim burtu og fer með eintalið um leik og veruleik. 6. atriði Kóngur, drottning og öll hirðin kemur marsérandi inn. Herlúður, en kóngur þaggar niður í tónlistinni. Kóngur og Póloníus setja sig í stellingar og Ófelíu er ætlað að vera beitan. Hún er óviljug og sest út í horn með bók. Póloníús segir: Þú skalt lesa á þessa bók yfirskin þeirrar iðkunar skal hjúpa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.