Vikan - 13.12.1962, Page 14

Nýjar hljómplötur
Það er ýmist í ökkla eða eyra með islenzku
hljómplöturnar. íslenzk plata hefur ekki
komið út í meira en fjóra mánuði og svo
koma þær al't í einu þrjár sama daginn.
Elly Vilhjálms: 79 af stöðinni og Lítill fugl.
Fyrra lagið er úr samnefndri kvikmynd, Ijóð-
ið eftir Indriða G'. Þorsteinsson og lagið eftir
Sigfús Ha'ldórsson. Þetta er að öllum líkind-
um upptakan úr kvikmýndinni og fremur
óheppileg á söngp'atu, þáttur hljómsveitar-
innar á plötunni er allt of mikill, jafnve'l
svo mikill að söngvarinn gleymist á tíma-
bili. Elly hefur aðeins sungið inn á cina
plötu á undan þessari og í báðum tilfellum
nýtur hinn frábæri söngur hennar sín ekki
sem sky'di á plöiu. Hér er lienni óþarflega
mikið niðri fyrir í fyrra laginu og textafram-
burður jafnvtl ekki nógu góður. Undirleik-
ur hljómsveitarinnar og leikur hennar allur
á pl 'tunni er góður. Útsetning Jóns Sigurðs-
sonar er samkvæmt nýjustu rokklagakröfum.
Lag.’ð er upphaflega tangó, en þó það sé
tek'ð þessum tökum, þá er það eitt af beztu
lögum Sigfúsar Halldórssonar. Lítill fugl, er
srmið af Sigfúsi við ljóð Arnar Arnarsonar.
Fa’k'gur, rólegur vals, sem Elly syngur mun
beiur en fyrra Jagið. Undirleikur Jóns Páls
og félaga einkar smekklegúr, betri gítar-
ur hefur ekki heyrzt á íslenzkri plötu.
Upptakan á báðum þessum lögum og þó
einkum hinu síðara er fyrirtak. Trúað gæti
ég, ::ð þegar fram líða stundir, þá verði það
I iGII fugl, sem heldur þessari p'ötu uppi.
Piatan er útgsfin af HSH, Vesturveri.
ij. ukur Morih :ns: Blátt lítið blóm eitt er
og vin rkveðja. Þessi tvö lög niun Haukur og
h jömsveit hans hafa tpkið upp i Noregi
fyrir nokkrum vikum. Útsetningar laganna
eru e'iir ólaf Gauk og liinar prýðilegustu.
Hann notar kvenraddir af mikilli smekk-
visi og hjálpa þær mikið upp á sakirnar í
fyrra laginu, ])ví þar er söngur Hauks liálf
liflaus. Síðara laginu gerir hann liins vegar
h'n beztu skil. Það er liið gamla og góða:
Be.ti vinur bak við fjjllin liáu, sem líklega
h.'Tir allan tímann heitið Vinarkveðja. Það
er sungið af miklum hraða. og leikur hljóm-
sveitarinnar mjög góður. Haukur er nú aft-
ur kominn í umferð á plötum og ætlar ekki
í’ð ge.-a bað endas’eppt. Hulda sló í gegn
hi i honum í sumar og Vinarkveðja á áreið-
imlega eftir að heyrast i öllum óskalaga-
þátttum útvarpsins næstu vikur og mánuði.
HSH h jómpiata.
Itagnar IJjarnason: Vertu sæl mey og Heyr
niitt Ijú/'asta lag. Hér syngur Ragnar með
hijómsveii Svavars Gests, svo það verður
erfitt fyrir undirritaðan að skrifa um plöt-
una, nema þá að skýra frá henni. Fyrra
lagið er gamali vals sem Ási í Bæ samdi
(bæði lag og Ijóð). Þetta er einhver skemmti-
Framhald á bls. 36.
# x 9) ix 0 ^altáórffon **
Í9 n) ðto^inni
Norðurpól, 13. des.
Kæri Brandur.
Ég sé að þú lætur þér ekki segjast af skrifum
minum i sumar út af „bölvuðu jafnréttinu",
sem hér rikir. í síðasta bréfi þinu gerir þú að
umtalsefni það fyrirbrigði í islenzkum búskap-
arháttum, að launakjör eru ekki ákaflega mis-
jöfn. Ég skal fúslega játa að þú hefur nokkuð
til þíns máls, en ýmislegt skortir þó á að rökin
séu öll þín megin. — Þú vitnar til kennara,
sem hafði uppgötvað það, að sendill hjá fyrir-
tæki hefði hærri laun en hann. Þetta er full-
yrðing út í loftið hjá kennaranum. Enginn send-
ill í Reykjavík hefur kennaralaun og ekki ná-
lægt því. Sendlar hafa venjulega um kr. 2.500,00
uppí kr. 3.500,00, það er að segja ef þú hefur
skellinöðru. Þettta er hámark sendlalauna. Hins
vegar hefur einstaka fyrirtæki haft greiðslur
þannig, að þau borga sendli sínum kr. 3.000,00,
en greiða viðhaldskostnað á skellinöðru og
bensin, og það getur orðið há upphæð ef eitt-
iivað hendir nöðruna. Ég veit þetta, lcæri vinur,
hef kynnt mér það. Fullyrðing kennarans, ef
ha.nn er þá ekki fúskari og stundar ígripa-
kennslu, er því fallin um sjálfa sig.
En þetta er í raun og veru ekki aðalatriði
málsins. Aðalatriðið er það, livort eigi að borga
mjög há laun fyrir sérfræðilega kunnáttu, sem
kostað hefur mikið nám. Það á að gera það
og þar erum við sammála. Tækniöldin krefst
mikillar þjálfunar i fjölmörgum greinum, langs
náms og mikillar ábyrgðar. Fyrir þetta á að
borga vel, það er að segja, þjóðfélagið á að
minnsta kosti að viðurkenna nauðsyn þess og
taka þar með fjárhagslegar áhyggjur af sér-
fræðingnum. Það er þó ekki alltaf hægt, því
að eyðslan fer mjög oft eftir tekjunum, og sá
tekjuhái getur haft jafn miklar áhyggjur og
hinn tekjulági ef sá fyrrnefndi kann ekki með
tekjur sínar að fara.
En — og nú kem ég að aðalatriðinu: Verka-
menn, þeir, sem vinna erfiðustu og verstu störf-
in eru tekjulægstu menn þjóðfélagsins. Verka-
mennirnir í Dagsbrún fengu á síðasta vori
minnstu kaúphækkunina. A'Iar aðrar starfs-
greinar komu á eftir og fengu miklu meiri
kauphækkanir eins og kunnugt er. Verkamenn
hafa um 5-—6 þúsund krónur ef þeir vinna stöð-
ugt í 8—9 tíma, það er að seg'ja i einn tíma
í eftirvinnu. Verkfræðingar hafa 20—30 þúsund
krónur í kaup — nokkuð misjafnt eftir ]jví
hvar þeir vinna. Verkamaðurinn er ekki sér-
fræðingur, verkfræðingurinn er sérfræðingur.
Mér er það vel Ijóst, að það nægir ekki að taka
dæmið af þessum stafshópum einum, en þetta
en þó nærtækt. Það á að borga verkfræðingn-
um meira en verkamanninum. En eru ekki báð-
ir nauðsynlegir? Hvað getur verkfræðingurinn
án verkamannsins? Hvað verður úr verki hans?
Þú tekur dæmi af pipulagningamanni. Hann
hafur, undir flestum kringumstæðum eytt fjór-
um árum í nám og notið launa á irieðan sem
hanri getur alls ekki lifað af. Arkitektinn hefur
teikriað hrein ætistæki og lagnir í hús. Hann
vinnur ekki að öðru leyti að pípulögnum. Finnst
þér laun pípulagningamanna of há? Þau eru
núna um 1700 krónur á viku (9 tímar, einn i
eftirvinnu). Þannig mætti lengi te’ja. Það getur
vei verið að laun margvíslegra sérfræðinga séu
of lág. Við skuliun til dæmis taka launalcjör sér-
fræðinganna á Keldum, sem vinna þar við Íífs-
nauðsynleg rannsóknarstörf. Ég hygg að þau
séu al I ol' illa borguð. Þó hafa þeir eytt jafn-
vel hálfum öðrum áratug í nám. Launakjör
kennara eru Mka of lág. Þó hafa þeir ekki
eytt lengri tíma í nám en til dæinis pipulagn-
Framhald á bls. 36.
14 VIKAN